....Γράφω κ σβήνω λέξεις...
Όπως έκανα και στο μήνυμα σου....
Διάβαζα ....διάβαζα...διάβαζα....δύο μέρες τώρα....τόσα μηνύματα τόσες λέξεις....τόσα χρόνια πριν...
Προσπάθησα μέσα σε όλα εκείνα να βρω τα λόγια που ..... τις λέξεις εκείνες που...τίποτα... ένα τεράστιο "τίποτα".
Αναρωτήθηκα γιατί όταν τις χρειάζομαι εκείνες έχουν εξαφανιστεί..,
Αναρωτήθηκα αν υπάρχει τρόπος άλλος να δείξεις όλα όσα γεννήθηκαν μέσα σου αφού δεν μπορείς να τα πεις....
Γύρισα μόνο για σένα....θα γύριζα όπου κι αν ήμουν...
Θυμάμαι τα πάντα....ακόμη και τα αγαπημένα σου τραγούδια...
Σου θυμίζω λοιπόν ...αυτά που εσύ μου έμαθες...
"All my life they said I
was going down,
but I'm still standing,
stronger, proud.
And today I know there's
so much more I can be."
Το ξέρω...είμαι σίγουρη ... θα τα καταφέρεις... όταν τα γεγονότα σε ξεπερνούν εγώ θα βάζω την "σανίδα" εκείνη...εγώ θα είμαι στην απέναντι ταράτσα με απλωμένο το χέρι....μην αργείς....
Γιατί η μελαγχολία ξεθωριάζει όταν την κοιτάζουν δύο...!!!
