Είναι βράδια σαν κι αυτό που τα λόγια γίνονται ναυάγια στην ψυχή..... Είναι βράδια που η σιωπή γίνεται στίχος και μελωδία σε ταξίδι ονειρικό..... Τότε που οι στιγμές περνάνε από μπροστά σου σαν τραίνα θορυβώδη γρήγορα και βιαστικά.... σαν την ζωή .... Τότε που τα μάτια δεν φτάνουν να δουν την αλήθεια. Τότε που δυο χέρια κρατούν μια ζωή..... Μα τι νόημα έχει να μ αγαπάς αν δεν το νιώθω.... Τι νόημα έχει να με ζητάς αν δεν σ ακούω... Υπήρχες πάντα και βρίσκεσαι παντού εκτός από μέσα μου... Σ έχασα πριν το φως της μέρας ξημερώσει...πάντα σε χάνω κι αυτό έγινε τρόπος ζωής....
Τι νόημα έχει να με κοιτάς όταν πια δεν με βλέπεις και να μ αγγίζεις όταν με έχεις ήδη κάψει.....
Και ύστερα άρχισε να βρέχει .... Μια αρρωστημένη και σπαρακτική βροχή απλώθηκε γύρω μου..... Κι εγώ ακόμη εδώ να ζητώ απαντήσεις......
Το τελευταίο διάστημα νιώθω να έχω μπει μέσα σ έναν ανελκυστήρα και να πηγαίνω μια πάνω μια κάτω. Πότε το ένα πότε το άλλο και η ψυχολογία μου κάνει βόλτες από την κορυφή μέχρι τον πάτο. Και η ψυχή μου πιο πολύ με μπακαλοτέφτερο μοιάζει πια παρά με ψυχή. Όλα βερεσέ τα αγοράζω και τίποτα δεν έχω δικό μου....
Από το πρωί παλεύω να ταιριάξω εκείνο το τσουλούφι στα μαλλιά μου κι ακόμη δεν τα έχω καταφέρει. Ατίθασο και πεισματάρικο κι αυτό σαν εμένα. Από το πρωί αλλάζω ξανά και ξανά ρούχα και τίποτε δεν μου αρέσει. Θαρρείς και έχουν συμφωνήσει όλα μαζί να κηρύξουν τον πόλεμο.
Και ύστερα ξανά εσύ να περνάς από μπροστά μου χωρίς να με δεις.... Δεν μου κάνει εντύπωση πια....άλλωστε ποτέ σου δεν έβλεπες αυτό που πραγματικά ήμουν παρά μόνο αυτό που εσύ ήθελες να είμαι...
Στεναχώρια λένε είναι η απόσταση ανάμεσα σ αυτό που έχεις και σ αυτό που επιθυμείς κι εγώ κουράστηκα ν'αφουγκράζομαι τους αναπάντητους μονολόγους μου... Αν ο καθένας μας ήρθε στον κόσμο για να κάνει κάτι ορισμένο εγώ νομίζω πως ήρθα ακριβώς γιαυτό, να σκέφτομαι.....
Φτάνει, αρκετά για σήμερα. Όχι άλλες σκέψεις .....
Βάζω το αγαπημένο μου τζιν, τις γόβες μου,λίγο άρωμα πίσω από τα αυτιά και φεύγω.....
Κι επειδή η διάθεση άλλαξε αλλάζω και το τραγούδι :)))
Η καρδιά του ερωτικού σταμάτησε να χτυπά..... Πάγωσα ..... δεν βρίσκω τα λόγια..... Έφυγε εκείνος που γέμιζε τα μοναχικά μου βράδια με νότες... Έφυγε εκείνος που διάβαζε τις σκέψεις μου δυνατά...... Κανένα βράδυ δεν θα είναι πια το ίδιο Γιάννη χωρίς εσένα.....
Ζητώ συγνώμη για την απότομη αλλαγή του θέματος μα η ζωή ποτέ δεν μας ρωτά και μας παίρνει πάντα εκείνους που αγαπάμε. Έφυγε ο Γιάννης , η φωνή και η καρδιά του ερωτικού.... Και εγώ εδώ να ανοίγω τα βράδια ξανά τον σταθμό περιμένοντας να τον ακούσω.... Τόσα και τόσα βράδια μέχρι το πρώτο φως της μέρας..... H καρδιά μου πονά....από εχθές το βράδυ που το έμαθα η σκέψη σταμάτησε σε εκείνη την στιγμή που η φωνή σου "ακουμπούσε" τα γραμμένα λόγια μου σ'ενα τεράστιο e-mail....
γιατί........πόσα γιατί μπορεί ν αντέξει η καρδιά....
εδώ θα είμαστε πάντα...νυχτοπούλι του ερωτικού....
Ψυχή μου κομμάτι δικό μου σε νιώθω κι εγώ. Αίμα από το αίμα μου!! Έτσι μικρούλι να σαλεύεις, να γυρίζεις, να κάνεις τούμπες. Μια δεξιά μια αριστερά. Μας χαμογέλασες θαρρώ με τα μικρά χειλάκια σου μας έγνεψες γλυκά. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι σε περιμένουμε μικρέ μου; Τέσσερις μήνες ακόμη. Τέσσερις μήνες και θα γεμίσεις τις αγκαλιές μας. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι σε λαχταράμε ακριβέ μου;
Εμείς και το μικρό μας!!
Αυτοί θα είμαστε πια !!!
Αφιερωμένο στον μικρούλη μας που σε τέσσερις μήνες θα γεμίσει την ζωή μας!!!
Το καλοκαίρι παντρεύτηκε η δίδυμη αδερφή μου.
Οι περισσότεροι θα το ξέρετε ήδη πως ήμουν και η κουμπάρα.
Τον Μάιο θα φέρει στον κόσμο τον πρώτο μικρούλη μας άγγελο.
