Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Μέτρα τον χρόνο μ αυτό που πονάει κι όχι μ αυτό που τρομάζει.....


Έρχονται κύματα που άλλοτε σε νανουρίζουν γλυκά και άλλοτε σε κάνουν κομμάτια....
Η ζωή σου αφρός που χαϊδεύει ή τσακίζει τα βράχια πριν γίνει ένα με την θάλασσα.
Επιστροφή στον δημιουργό της....επιστροφή και σιωπή.....

Πόσα κύματα αντέχει μια καρδιά....;;;

....Δεν θέλω να έχω αν δεν μπορώ να κρατήσω....
....Δεν θέλω να μ αγαπάς όταν δεν μπορώ να σε πιστέψω.....
....Δεν θέλω να θυμάμαι όταν δεν μπορώ σε τίποτε να ακουμπήσω ....

Άφησε με να φύγω πριν γίνω εγώ το κύμα κι εσύ ο βράχος.....
Άφησε με να φύγω τώρα που έσπασα εγώ πάνω σου πριν σπάσεις εσύ πάνω σε μένα.....
Άφησε με....αν μ αγαπάς όπως λες....άφησε με....να φύγω....

Πόσα κύματα αντέχει μια καρδιά....;;;


Εκείνα που την λικνίζουν γλυκά της δίνουν χρώμα πιο κόκκινο και χτύπο πιο δυνατό....
Και τα άλλα;
Σε πόσα κομμάτια αν σπάσει μια καρδιά μπορεί να γίνει ξανά καρδιά...;;;;



Υ.Γ Μου λείπει που δεν μπορώ να σου πω πως τις μπότες τελικά μου τις άλλαξε ...
Μου λείπει που δεν μπορώ να σου πω πως έδωσα τις αλυσίδες στην Ελευθερία και της άρεσαν πολύ......

Δεν μου λείπουν όμως τα φιλιά σου....ούτε τα χάδια σου.....παρά μόνο η σφιχτή αγκαλιά σου.....κι αυτό δεν είναι έρωτας......

Σ αγαπώ αλλά όχι έτσι όπως πρέπει......κι αυτό με πονά .....με πονά πολύ......

Τα βράδια δεν κοιμάμαι πια αργά....κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να σταματήσω το μυαλό μου να σκέφτεται.....
Τίποτε δεν είναι ίδιο χωρίς εσένα αλλά εσένα απλά δίπλα μου και όχι στην αγκαλιά μου.....

Γιαυτό......γιαυτό δεν μπορώ να γυρίσω.......


Ελπίζω να καταλάβεις....





Δεν είναι η μνήμη κερί που ζητάει να το σβήσω.
Δεν είναι που πριν και μετά από σένα θα ζήσω.
Είναι κείνη η φωνή μεσ' τη νύχτα εκεί που μου λέει...
Ενας χρόνος μετά, είναι λίγο πιο λίγο απ' το λίγο
 
Powered by Blogger