Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Στον πυρετό των προετοιμασιών !!


Τα μάτια άνοιξαν με δυσκολία,
Σάββατο 8 το πρωί και το ξυπνητήρι μου χτυπούσε δαιμονισμένα.
Ημέρα για τα τελευταία ψώνια.
Τα πιο σημαντικά όμως.
Κάτι λιγότερο από μήνα και η μεγάλη μέρα έφτασε.
Τελικά όσα αφήνουμε για το τέλος
είναι και αυτά που απαιτούν τον περισσότερο χρόνο κι ας μην φαίνονταν.

Καφέ σπαστό (πάντα είπαμε φραπέ παγωμένο) στο χέρι
και 4 άτομα ξεκινούν για τα τελευταία ψώνια.
Περιττό να πω πως τον περισσότερο χρόνο τον χρειάστηκα εγώ.
Πως να βρω φόρεμα που ένιωθα σαν κρεμάστρα για ρούχα;
Και ρωτώ:
Γιατί τα ρούχα για επίσημες εμφανίσεις πρέπει να ξεκινούν από νούμερο 44 και πάνω;
Κι εμείς που είμαστε του 42 τι πρέπει να κάνουμε δηλαδή;

-Την μεταποίηση δεν θα την αποφύγεις είσαι πολύ αδύνατη.

Η μόνη ατάκα που άκουγα από το στόμα τους.
Κάθε φορά που την έλεγαν ήταν σαν να μου πατούσαν κουμπί εκτόξευσης.
Εγώ δεν είμαι αδύνατη τα ρούχα είναι μεγάλα.
:)))))

Και τελικά βρήκα μετά από ώρες ποδαρόδρομο
και άπειρες φορές μέσα και έξω από τα δοκιμαστήρια.
Φορούσα μερικά και όπως έβγαινα έτσι έμπαινα μέσα ξανά
αφήνοντας τους άλλους να γελάνε δυνατά με τα χάλια μου.
Και δεν τους αδικώ γιαυτό !

Γέλια, φωνές και πειράγματα
συνόδευαν την κάθε μου εμφάνιση.
Γελούσα κι εγώ μαζί τους για να μην αρχίσω να τσιρίζω από τα νεύρα
με όσα δοκίμασα.

Ουφ τελικά είναι τόσο δύσκολο να είσαι γυναίκα !
:))))


Τελική επιλογή το ροζ αυτό φόρεμα που στο τελείωμα του
έχει μαύρο.
Όσο μπορεί κανείς να καταλάβει από την τρισάθλια φωτογραφία
που βγάζει το κινητό μου
και που κι αυτό μετράει μέρες πριν καταλήξει στον
Θερμαϊκό να κάνει παρέα με τα υπόλοιπα σκουπίδια
:))






Τα παπούτσια η πιο εύκολη επιλογή,
μια λύση.
Να τα πάρω όλα και να φύγω !!!

Ζητώ ταπεινά συγνώμη από τις πωλήτριες που σίγουρα
θα ήθελαν κι αυτές να κάνουν ότι κι εγώ με το κινητό μου.
:)))






Κι όμως έχουμε ακόμη λεπτομέρειες πολλές μα το χαμόγελο είναι
μόνιμο στα πρόσωπα μας!!


Και στα δικά σας!!!


Υ.Γ.Για όσους δεν γνωρίζουν παντρεύεται η αδερφή μου και εγώ θα είμαι η κουμπάρα
Υ.Γ.2 Το φόρεμα είναι ροζ και όχι κόκκινο όπως φαίνεται !!!
Υ.Γ.3 Δεσμεύομαι για καλύτερες φωτογραφίες!





Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Κάτι να γυαλίζει ….


Ο αγέρας κλέβει το άρωμα μου και το σκορπά.
Μπερδεύεται στο πλήθος.
Πιο γρήγορα από τα βήματα μου περπατά.
Αγγίζει πρόσωπα
Σκορπίζει χαμόγελα.
Αφήνω ένα κομμάτι μου σε κάθε γωνιά.
Θα ξανά περάσω.
Μα κι αν χαθώ κάτι από μένα θα έχει μείνει εκεί…

Ο ήλιος περνά στην ψυχή μου και την μεθά.
Κόκκινο κρασί που θαρρείς τρέχει μέσα στο αίμα μου.

Όλα σταμάτησαν εκεί.
Έπαψε και ο χρόνος να κυλά στα ξύλινα ρολόγια.

Ξεκλειδώνω τις στιγμές κι εκείνες χάνονται σαν ταξιδιάρικα πουλιά.

Τα μάτια βυθίζονται στο απέραντο γαλάζιο.

Πόσο διαρκεί μια στιγμή;
Και ο χρόνος;
Μας προσπερνά ή τον αφήνουμε να φύγει;

Σαν παράσταση που τελείωσε και μένει μόνο στην μνήμη
εκείνων που την έζησαν.
Κλείνει η αυλαία,
Σβήνουν τα φώτα,
Αδειάζει η αίθουσα
Και η σιωπή σαν πέπλο τυλίγει τους τοίχους.
Μα θα γεμίσει ξανά…

Στέκομαι στην άκρη,
Χαμογελαστός παρατηρητής μιας ζωής σαν άρωμα γιασεμιών.

Σου μιλώ για τα ταξίδια,
Μικρά και μεγάλα.
Ταξίδια του μυαλού
Των αισθήσεων
Της καρδιάς.

Σου μιλώ για τα όνειρα,
Λευκά περιστέρια που μπλέχτηκαν στο μικρό δίχτυ της ψυχής μου.

Σου μιλώ για μένα,
Μα που πήγαν οι λέξεις μου;
Σαν μελάνι που ξεθώριασε,
Μικρές συλλαβές που γίνονται προτάσεις.
Μία εδώ και μία εκεί.
Θα ενωθούν ποτέ;

Κοίτα,
Τόσα αστέρια έπεσαν
κι εσύ κάνεις ευχή την στιγμή που έπαψε ο χρόνος να κυλά
στα ξύλινα ρολόγια…..




Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Άνοιξε το παράθυρο ...





Όλα που λάμπουν μέσα σου υπάρχουν
κι όλα που αξίζουν δεν χάνονται ποτέ...



Άνοιξε το παράθυρο και δες μες από τα μάτια μου...



Άνοιξε το παράθυρο να μπει...
Δροσιά να μπει του Μάη....
Εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού
κι αλλού η ζωή μας πάει...









Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Η φυγή δεν είναι δρόμος να ξεφύγεις ...







Τα λόγια φτωχά για να πουν την αλήθεια
μια αλήθεια που σβήνει σαν του κεριού την φλόγα.

Κι εγώ την κοιτώ αδρανής,
μα τι νόημα έχουν οι στιγμές όταν δεν χαμογελάμε;

Δεν ήξερα πώς να σε φτάσω μα ήταν εύκολο να σου ζητήσω να φύγεις.

Δεν υπάρχουν "γιατί" μόνο "πρέπει".
Ήθελα να το ξέρεις μα δεν σε βοήθησα να το δεις.


Η φυγή δεν είναι δρόμος να ξεφύγεις

είναι κύκλος που σε γυρνά πίσω σ'αυτά που θες να αφήσεις.

Όλα πάντοτε επιστρέφουν...
Δεν σε ξέχασα...
απλά...
ξεχάστηκα...
χάθηκα στης θάλασσας τον ήχο,
μα θα γυρίσω για όλα εκείνα που δεν έκανα,
για όσα σου χρωστώ. .....
δεν έχω άλλο τρόπο .....


Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει….



Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν.....
Χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν.....

Μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι....
Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη.....





Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Θεσσαλονίκη!!

















Ένα Σάββατο του Μάη.
Μια πόλη ηλιόλουστη.
Η θάλασσα.
Η βόλτα.
Και ο καφές - φραπέ παγωμένο πάντα !!







Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Κόκκινο το φεγγάρι βαλτο στα χείλη σου...


Ξέρεις τι φοβάμαι περισσότερο;
Πως θα ξυπνήσω το πρωί και όλα θα έχουν αλλάξει....
Kι εγώ θα έχω αλλάξει...
Πως όσα ονειρεύτηκα θα μείνουν όνειρα
θα έρχονται κρυφά τα βράδια να στοιχειώνουν τον ύπνο μου.
Πως ακόμη κι εσύ
θα συνεχίσεις να γράφεις γράμματα που εγώ δεν θα πάρω ποτέ
γιατί δυο άλλα χέρια θα σκίζουν εκείνον τον φάκελο.
Δεν ξέρω αν έχω μετανιώσει που έφυγα,
έφυγα
ή σ' άφησα να φύγεις;
Μα.... συνεχίζω να φοβάμαι....
Πια δεν τολμώ να αντικρίσω το είδωλο μου στον καθρέφτη
χωρίς να δω την μορφή σου μέσα μου.
Και ξέρεις τι ακόμη φοβάμαι;
Που δεν σου είπα όσες αλήθειες μου ζήτησες,
όχι γιατί δεν ήθελα αλλά γιατί δεν έπρεπε,
Πως να καταλάβεις!!
Και τα βράδια που δεν ακούγετε πια ο γνώριμος ήχος των "λέξεων" σου
και τα "βήματα" σου δεν γεμίζουν το δωμάτιο γραμμές
τα φοβάμαι
αλήθεια τα φοβάμαι γιατί μέσα από σένα έβρισκα εμένα....
Εμένα που δεν αναγνωρίζω πια...
Κι εκείνα τα λουλούδια που έστειλες ακόμη σκορπίζουν άρωμα μέσα μου..
Κι η κάρτα που δεν έγραψες το όνομα σου
μα εγώ ήξερα πως ήσουν εσύ κι ας μην στο είπα...
Άφησε χαρακιές στην ψυχή μου....
Και ξέρεις τι ακόμη φοβάμαι;
Που δεν ξέρω καν πιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι
και που δεν άκουσα ποτέ τον ήχο της φωνής σου..


...Και..

Ξέρεις τι φοβάμαι περισσότερο;
Πως κάθε πρωί θα σε ψάχνω μέσα στα μάτια εκείνου...





Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Εγώ μια χορογραφία στο χορό των ονείρων....



Όλα έχουν μια άλλη μυρωδιά…

Τα λουλούδια…

Ο ήλιος που βυθίζεται στην θάλασσα…

Ο αέρας που ανεμίζει τα μαλλιά μου…


Εσύ......

Σκαλώνω τα μάτια μου στο πλήθος.

Η πόλη μια θάλασσα ανεξιχνίαστη που μέσα της βουλιάζει το βλέμμα μου....

Πολεμώ με τις στιγμές που περνούν σαν το οξυγόνο στα πνευμόνια μου

και με κατακλύζουν ....

Πολεμώ με την ανυπαρξία όσων σκάλωσαν

για λίγο στο δίχτυ της ψυχής μου

και ύστερα έγιναν στάλα που χάθηκε ,

ενώθηκε με όλα εκείνα που μέσα μου κρύβω.

Πολεμώ για ένα ουράνιο τόξο και ένα κομμάτι γαλάζιο ουρανό....

Εγώ μια χορογραφία στο χορό

των ονείρων....

Μια πινελιά στο πίνακα που λέγεται ζωή....

Κι εσύ.....

Εσύ ο ήλιος που χαϊδεύει τους φόβους μου...







When the day is long and the night,
the night is yo
urs alone,
When you're sure you've had enough of this life,
well hang on
Don't let yoursel
f go,
'cause everybody cries and everybody hurts sometimes...








Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

Αγαπημένο κομμάτι ....



Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα....
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα....

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου....
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου...

Θα 'θελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου....
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου...

ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου...









Αυτό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι γιατί για μένα....αυτή είναι η αγάπη...




Ευχαριστώ πολύ τον μικρό μου Σκρουτζάκο και την φίλη μου
Ms Colourfull
για την πρόσκληση.

Κι επειδή οι περισσότεροι έχετε παίξει θα καλέσω την φυγή που ξέρω πως
δεν το έχει κάνει και τον θαλασσινό μου φίλο για
να τον βγάλω λίγο από την κουζίνα του !!





Κυριακή 3 Μαΐου 2009

Κι έπειτα ακουμπάς την καρδιά σου για πάντα..


Είναι εκείνες οι στιγμές που ακόμη και ο ουρανός χαμηλώνει
να αγγίξεις τ΄αστέρια.

Τότε που ο αέρας μυρίζει το άρωμα σου....

Τότε που τα δάχτυλα μου χαράζουν πορεία στο πρόσωπο σου....



Σ΄αγγίζω να δω αν υπάρχεις,

Υπάρχεις;

Ένα ακόμη παιχνίδι του μυαλού,

να είσαι εδώ και να μην είσαι......


Γιατί..... τίποτε δεν συγκρίνεται μαζί σου...




Και με κερδίζεις…

Με εγκλωβίζεις…

Με κρατάς…

Ακριβώς με ένα βλέμμα,

με την μια και μοναδική ματιά…..


Εκείνη που καρφιτσώνεται στην ψυχή…

Κι έπειτα ακουμπάς την καρδιά σου για πάντα..
ακόμη κι αν είσαι μακριά…

Κι έπειτα νιώθεις φτωχός…

ποτέ δεν θα είσαι αρκετός….

Άνθρωπος μισός που περιμένει το ολόκληρο ….

Σκοτάδι που προσμένει το φως του…..

Κι έπειτα νιώθεις ένοχος …





Στην στιγμή ….

Εκείνη που μέσα από σένα θα γεννηθώ ξανά….

Στον χρόνο….

Εκείνον που θα κλέψει τα δάκρυα και θα αφήσει φωτιά….

Σε σένα….

Που σκόρπισε γιασεμιά το πέρασμα σου….

Στην μελωδία ….

Αυτή που μας κράτησε μαζί…..






Αυτά τα βράδια που η ερημιά γίνεται αγκάθινο στεφάνι
νιώθω μισή εδώ και μισή στο πουθενά......





 
Powered by Blogger