Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Οι άντρες δεν κλαίνε....






Μονάχα πονάνε .......


Τα δάκρυα καίνε
Μα οι πράξεις μετράνε.......








Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Κι όμως με την σιωπή μπορείς να πεις χιλιάδες λέξεις.....



Κι όμως με την σιωπή μπορείς να πεις χιλιάδες λέξεις.....
Κι εγώ έφτιαξα την ζωή μου για να σου την προσφέρω.
Μια μούσα του χθες που ψάχνει την φωτιά μέσα στις στάχτες.
Μια πριγκίπισσα του πάγου που ψάχνει το φως μές στο σκοτάδι.....

Γιατί με κοιτάς;
Τι περιμένεις να φέρει πίσω ο χρόνος;
Δάκρυα στα μάτια σου που την καρδιά μου καίνε....

Σου φωνάζω μα η φωνή μου δεν σε φτάνει...
Τα βήματα της φυγής σου χάραξαν ανεξίτηλη πορεία....

Γιατί με κοιτάς;
Τι παράξενα που μοιάζουν τα μάτια σου μές στο σκοτάδι!

Την νύχτα αυτή τ αστέρια δεν λάμπουν...
Σιγή στην ψυχή!

Κι εγώ φοβάμαι.
Δεν έπαψα λεπτό να φοβάμαι....

Την βροχή....
Το αύριο...
Το τώρα...
Το ποτέ των χωρισμών...
Το πάντα της απώλειας...
Το μισό της φυγής....
Το ολόκληρο της ανάμνησης...

Κάποτε σ έψαχνα...
Τώρα απλά περιμένω....





Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

....Έτσι είμαι εγώ....



...Γιατί στ αλήθεια τα πάντα είναι στιγμές....

Μέσα μας καταλήγουν όλοι οι δρόμοι.

Κι αυτοί που διαβήκαμε

Κι εκείνοι που φοβηθήκαμε

Και όσοι μπροστά μας θα ανοίξουν.

Κοίτα με,

Νομίζω πως με ξέρεις,

Δεν με συνάντησες ακόμη

μα εγώ σε κάθε γωνιά σου είχα φυλαγμένο ένα μικρό λευκό γιασεμί…

Νιώσε με,

Δεν με κατάλαβες ποτέ μα εγώ το κάθε δάκρυ σου έκρυβα στην καρδιά.

Μήνυμα σε μπουκάλι που άφησα να πάρουν τα κύματα….

Mε την ελπίδα να το βρεις εσύ…

μόνο εσύ…

κι αν χαθεί στο άπειρο,

δυο χέρια θα έχουν προλάβει να τ αγγίξουν.

Αυτά της σιωπηλής ύπαρξης μου…..



...Σαν το ψιλόβροχο που σε μουσκεύει χωρίς να το υπολογίσεις...

....Έτσι είμαι εγώ....











Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

You do something to me, something deep inside....



Κι όμως τα χρόνια περνάνε....
Μεγαλώσαμε πια....
Το κατάλαβες;
Εγώ όχι ακόμη .....
Ο χρόνος σκόρπισε τα ροδοπέταλα του κι εμείς πάνω τους βαδίσαμε!!
Τα κοριτσάκια έγιναν γυναίκες πια!!

Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις αυτές τις στιγμές.
Είναι μοναδικές και πλημμυρισμένες έντονα συναισθήματα.
Προσπαθώ ώρα πολύ να γράψω κάτι μα δεν τα καταφέρνω.
Οι λέξεις φτωχικές και οι σκέψεις τεράστιες....

Πως μπορείς να περιγράψεις αυτά που μέσα σου γίνονται!!
Πως μπορείς να τα αποτυπώσεις με λέξεις!!
Όταν βλέπεις το άλλο σου μισό
τον άνθρωπο που μαζί είδατε το πρώτο φως της ζωής
στολισμένη με τα πιο έντονα χρώματα
αυτά της ευτυχίας !!!
Η χαρά σου διπλή
τριπλή
πολλαπλή.....

Η δική μας πριγκίπισσα μεγάλωσε.
Βρήκε τον πρίγκιπα της.
Ανέβηκαν τα σκαλιά της εκκλησίας
Με την χαρά να σκορπά την λάμψη της στο βλέμμα τους.


Και ήταν τόσο όμορφη!!
Μια σωστή πριγκίπισσα !!!

Κι αν η μοίρα τους ένωσε
Η αγάπη τους πάντρεψε!!!!

Κι εμείς εκεί
δίπλα τους
να ρουφάμε τις στιγμές αυτές μην
τυχόν και μας ξεφύγουν.

Κι εγώ εκεί
δίπλα τους
να τους κοιτώ
να χαμογελάω
να δακρύζω .....





Υ.Γ. Το τραγούδι που ακούγεται είναι το κομμάτι που επέλεξαν για τον πρώτο τους χορό!















Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Βραβείο φαντασίας


Ήρθε η σειρά μου λοιπόν να προσφέρω το βραβείο φαντασίας.
Καταρχήν ευχαριστώ πολύ τον θαλασσινό μου φίλο, τον Κωνσταντίνο και τον μικρό μου Σκρουτζάκο που μου το χάρισαν.

Ποια είναι τα πέντε πράγματα που με ωθούν στην δημιουργία;
Η αγάπη για τους δικούς μου,
Οι ήχοι της φύσης,
Τα χρώματα
Η μουσική
Και φυσικά ο έρωτας!!

Δύσκολη η επιλογή αυτή των πέντε ατόμων γιατί σίγουρα είναι περισσότεροι.
θα Περιοριστώ λοιπον μια που μου επιβάλλεται :)

1) Πρώτη επιλογή ο φίλος μου SDRyche,
Πως θα μπορούσα να μην τον επιλέξω αφού οι ιστορίες του είναι πάντα
μοναδικές και αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση.
Γιατί μέσα από τους 3 φίλους του έχω γελάσει, έχω δακρύσει έχω νοσταλγήσει.
Γιατί ο Ιερεμίας εκεί στα σκαλοπάτια του σπιτιού του δίπλα του είχε μια ακόμη παρουσία
κι ας μην την έβλεπε.
Γιατί είναι φορές που μέσα από την δική του έκφραση φυγής έβλεπα εμένα.

2) Η αγαπημένη μου Ειρήνη,
η λατρεμένη μου Ειρήνη γιατί τα λόγια της έχουν πάντα μια γλυκιά τρυφερότητα
και μια ειλικρίνεια που δύσκολα συναντάς.
Γιατί την νιώθω σαν αδερφή μου κι ας μην την ξέρω.

3) Τρίτη επιλογή το μεγαλύτερο τρελοκομείο που έχω γνωρίσει.
Ο JD.
Για όσους δεν τον ξέρουν απλά δεν έχουν γελάσει πολύ στην ζωή τους.
Έχει μια απάντηση για κάθε τι,
μια απάντηση που όχι μόνο δεν σου εξηγεί αλλά σε γεμίζει περισσότερα ερωτηματικά.
Έχει το χάρισμα κάθε περιπέτεια του να την περιγράφει με το πιο εκπληκτικό τρόπο
και να μοιάζει με επεισόδιο κωμωδίας.
Να πω κι άλλα;
Όχι δεν λέω φοβάμαι τις απαντήσεις του : ))))

4) Η μια και μοναδική Freedula,
κάθε της κείμενο είναι ένα ταξίδι στον χρονο,
στις εικόνες, στις αισθήσεις.
Λατρεύω την γραφή της,
περιμένω πάντα με λαχτάρα να διαβάσω κείμενο της.

5) Η καλή μου day-dreamer,
Δεν της το έχω πει ποτέ αλλά πολλά από τα δικά μου λόγια είναι επηρεασμένα από
την δική της δίνη.
Από το δικό της πάθος γραφής.
Έχω διαβάσει όλα της τα κείμενα,
έχω κλάψει με τα λόγια της,
την έχω νιώσει την κάθε της λέξη σαν να βγήκε από τα δικά μου χείλη!!

Κοίτα τώρα που έχω ακόμη άλλα τόσα ονόματα να πω :(
Μπορώ να ξανά παίξω; :)

Λοιπόν θα σας αφήσω για λίγες μέρες με το βραβείο αυτό
καθ ότι η μεγάλη ημέρα έφτασε.
Το Σάββατο είναι ο γάμος και οι μέρες αυτές είναι αφιερωμένες στα έθιμα πριν το γάμο.
Ξέρετε τι έχω να περάσω δηλαδή :))
Από την Τετάρτη ξεκινά η άδεια μου.
Συγχωρήστε μου την μικρή απουσία και θα επανέλθω γρήγορα.

Σας φιλώ






Υ.Γ. Το τραγούδι αφιερωμένο ....μια βραδιά σε κάποια συναυλία...


Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας
οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι
που μετά την προδώσαν
......




Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Το χρώμα του φεγγαριού...


Τι χρώμα έχει η λύπη;

Ρώτησε το αστέρι την κερασιά

και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.

Δε άκουσες;

Σε ρώτησα τι χρώμα έχει η λύπη;

- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος

στη αγκαλιά της.

Ένα βαθύ άγριο μπλε.

- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

- Τα όνειρα;

Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

- Τι χρώμα έχει η χαρά;

- Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.

- Και η μοναξιά;

- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα!

Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο,

να το ρίχνεις πάνω σου όταν κρυώνεις.

- Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράκτη.

Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.

- Και η αγάπη;

Ξέχασα να σε ρωτήσω,

τι χρώμα έχει η αγάπη;

- .....Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,

απάντησε το δέντρο.

- Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού.....

είπε το αστέρι

....Κοίταξε μακριά στο κενό

....Και δάκρυσε....

Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή,
είπε το δέντρο στ αστέρι του.

- Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα,

όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.

- Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.

- Τα καράβια και τους ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά,

που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας -

Όμορφη βραδιά απόψε.

Άκου πως τραγουδάει το τριζόνι!

Σε λίγο θα βγει ο Αυγερινός.

Σε λίγο θα ξημερώσει.

Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα.
Και ξαγρυπνά.

Κοιτάζει το φεγγάρι.

Και ονειρεύεται....

Σε λίγο θα ξημερώσει

.....Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι.

Και ξαγρυπνούν.

Κοιτάζουν το φεγγάρι.

Κι ονειρεύονται

.....Ονειρεύονται και ελπίζουν.....




Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Αλεξανδρούπολη - Σαμοθράκη

Τα ταξίδια έτσι κι αλλιώς είναι μια από τις αγαπημένες μου δραστηριότητες.
Ιδιαίτερα όταν επισκέπτομαι μέρη για πρώτη φορά.
Ένα τέτοιο ταξίδι ξεκίνησα το μεσημέρι της Παρασκευής.
Προορισμός η Θράκη.
Πρώτη στάση η πόλη που πήρε το όνομα της από τον Μ.Αλέξανδρο.
Η Αλεξανδρούπολη.
Το ταξίδι ήταν ηπέροχο με τον ήλιο να μας χαϊδεύει σε όλη την διαδρομή.

Έφτασα λοιπόν στην Αλεξανδρούπολη την στιγμή
που ετοιμάζονταν να υποδεχτεί το φως του φεγγαριού.
Το πρώτο άρωμα που απλώθηκε γύρω μου,
εκείνο των γιασεμιών.
Όλη η γειτονιά ντυμένη στα χρωματιστά,
γεμάτη λουλούδια και μυρωδιές.
Άφησα τις αποσκευές στο ξενοδοχείο,
έκανα ένα ντουζ και βγήκα να γνωρίσω τις ομορφιές της.
Καθώς το ένα βήμα διαδέχονταν το άλλο
ο ονομαστός φάρος καταλάμβανε όλο και μεγαλύτερο μέρος στο οπτικό μου πεδίο.
Γύρω μου τραπεζάκια και καρέκλες καταστημάτων,
άνθρωποι που απολάμβαναν το ποτό,
τον καφέ ή το φαγητό τους στην παραλία της όμορφης πόλης του Βορά.
Η ομορφιά είναι διάχυτη γύρω μου,
ο συνδυασμός του πράσινου των δέντρων με το μπλε της θάλασσας,
η δροσιά των φυλλωμάτων με έκαναν να μην θέλω να φύγω...

Πρωινό Κυριακής και οι βαλίτσες είναι ήδη έτοιμες για τον
δεύτερο προορισμό την ρομαντική και γραφική Σαμοθράκη.

Αν μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω με μια λέξη την Σαμοθράκη θα έλεγα
"αισθήσεις".
Αν ψάχνετε για έναν επίγειο παράδεισο είναι σίγουρα ο τόπος σας.
Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός πως παραμένει όπως χρόνια
πριν.
Δεν την έχει αγγίξει ακόμη το χέρι του πολιτισμού.
Γραφικά σοκάκια,
μαγαζάκια μέσα σε κτίρια που σε γυρίζουν πίσω,
στην εποχή που εγώ γνώρισα μέσα από τον ασπρόμαυρο Ελληνικό κινηματογράφο.
Το νησί ανήκει στα ευλογημένα χώματα τα τραγουδισμένα από πολλούς ανέμους,
με τη ζεστασιά τη νησιώτικη και την αρχοντιά της Ελληνικής ψυχής.
Ένα νησί γεμάτο γκρεμισμένα κάστρα,
κρυστάλλινα νερά και καταπράσινες κοιλάδες.
Θα το ερωτευτείτε κεραυνοβόλα όπως εγώ.
Τα δωμάτια που νοικιάσαμε ήταν δίπλα στο κύμα.
Το βράδυ η πανσέληνος απλώθηκε στα γαλανά νερά δίνοντας τους μια αίσθηση
μαγική.
Βραδινο μπάνο,
Πως θα μπορούσα να μην κάνω,
ήταν σαν να με καλούσε η θάλασσα κοντά της.
Ο δρόμος ήσυχος,
άκουγες μόνο τον ήχο που έκαναν τα κύματα καθώς έσκαγαν στην ακτή.



Πέρα από τις ομορφιές της όμως η Σαμοθράκη φημίζεται και για το πιο
επιβλητικό άγαλμα που σμίλεψε άγνωστος καλλιτέχνης
και που βρίσκεται στο μουσείο του Λούβρου.
Την φτερωτή Νίκη της Σαμοθράκης.
Ίσως το μοναδικό πράγμα που με έκανε να ανατριχιάσω πραγματικά
σε μια πόλη που σφύζει από τέχνη.
Όχι γιατί είμαι Ελληνίδα,
αλλά για την δύναμη που εκπέμπει το ίδιο το έργο...
έτοιμο να πετάξει στον ουρανό
φορώντας ένα πέτρινο ρούχο που κυματίζει σαν το πιο ελαφρύ μετάξι....
Όποιος είχε την δυνατότητα να το δει από κοντά θα έχει σίγουρα δει ποσο
τέλειο δημιούργημα είναι.


Όπως όμως όλα τα ωραία έτσι κι αυτό το ταξίδι έφτασε στο τέλος του.

Με βαριά καρδιά αποχαιρέτησα από το κατάστρωμα του πλοίου την Σαμοθράκη
προσπαθώντας να αποτυπώσω στην μνήμη μου όσο περισσότερα χρώματα
και μυρωδιές μπορούσα.

Μια πόλη πολύβουη με περίμενε πίσω!!

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Ετοιμάζω ταξίδι !!




Θα φύγουμε απ τον θόρυβο της πόλης
μια νύχτα που δεν έζησε κανείς.....


Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε....


Καλοκαιρινή διάθεση
Καλοκαιρινό τραγούδι
Και ένα 3μέρο μπροστά!!
Ε τι εγώ εδώ θα μείνω;

Έχω ετοιμάσει βαλίτσα
Έχω φορέσει τα καλοκαιρινά
και ετοιμάζω ταξίδι!!!

Μαγιό πήρα;
Κι αν βρέχει;
Μπάνιο στην βροχή!!
Χμμ Δεν είναι κακό!

Τρεις μέρες χωρίς τον υπολογιστή.
Είναι καλό τώρα αυτό;
Θα αντέξω;
Θα μου στέλνετε τηλεπαθητικά μηνύματα;
Όχι;
Έτσι θα μ αφήσετε;
Καλά!
Εγώ θα σας σκέφτομαι!!

Αναχώρηση Παρασκευή μετά την δουλειά.
Δευτέρα βράδυ θα είμαι πίσω
με πολλές φωτογραφίες και πολλά νέα!!

Που θα πάω;
Σςςςς
Μυστικό !!!

Θα με περιμένετε ναι;


Υ.Γ. "Μην πυροβολείτε τον πιανίστα"
Ναι δεν θα ψηφίσω ....σας εμπιστεύομαι :))))




 
Powered by Blogger