Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Κανείς απόψε δεν θα κοιμηθεί...

"Οι πιο μεγάλες νύχτες
είναι αυτές που κλαις και δεν σ'ακουν..."


Είναι φορές που φεύγεις μόνο για να φύγεις.
Χωρίς προορισμό.
Χωρίς αποσκευές.
Ακολουθείς τους χτύπους της καρδιάς και αυτός ο ήχος γίνεται ο αγαπημένος σου ρυθμός.

Είναι φορές που ξέρεις πως θα πονέσεις κι όμως συνεχίζεις
να βαδίζεις προς αυτό.
Κάτι σε τραβά.
Θαρρείς πως σ έχει δεμένο.

Είναι φορές που η σιωπή είναι τόσο πηχτή που νομίζεις πως την βλέπεις.
Την αγγίζεις.
Αφήνει τα σημάδια της παντού.
Γύρω σου.
Μέσα σου.

Ανοίγεις το παράθυρο.
Οξυγόνο που περνά στο αίμα σου.
Το έχεις ανάγκη.
Για να ξεχάσεις ή να ξεχαστείς...

Είναι φορές που ψάχνεις ένα χέρι μέσα στο σκοτάδι.
Ψηλαφίζεις τα πράγματα γύρω σου.
Ελπίζεις πως κάπου εκεί υπάρχει για σένα.
Μόνο για σένα...

Είναι φορές που νιώθεις πιο μόνος από ποτέ.
Τότε που ο άνεμος φυσάει με μανία πάνω στα παράθυρα σου.
Τότε που τα χρώματα γύρω σου γίνονται σκούρα.
Τα βήματα βιαστικά.
Γυρεύεις ξανά ένα χέρι να κρατήσει σφιχτά το δικό σου.
Μέσα στο κρύο.
Να σου ψιθυρίσει πως σ αγαπά.
Εσένα...
Μόνο εσένα...

Είναι φορές που νιώθεις τόσο μόνος κι αυτή η μοναξιά γίνεται
ρούχο στο σώμα σου.
Άρωμα στο δέρμα σου.
Ήχος στην φωνή σου.
Δάκρυ στα μάτια σου.
Είναι τότε που γυρεύεις ένα χέρι να κρατήσει σφιχτά την ζωή σου.
Κι εσένα...μόνο εσένα...

Κλείνεις το παράθυρο.
Κρυώνεις.
Είναι αργά.
Οι δείκτες στο ρολόι δεν σταματούν να τρέχουν.

Ακόμη ένα βράδυ...
Σαν χάδι απλώνεται και σε τυλίγει...
Κι εσύ περιμένεις ...χωρίς να ξέρεις ποιόν..













52 Αρώματα:

Ανώνυμος είπε...

είναι από τις στιγμές εκείνες που θέλεις να μείνεις μόνος για να αποφύγεις την απομόνωση........

Δακανάλη Μαρία είπε...

εδώ και καιρό κάπως έτσι νιώθω.. πονάς ξέρεις πως πονάς και βαδίζεις με μαθηματική ακρίβεια πάνω στις πληγές , τις ξύνεις, τις πληγώνεις, τις ματώνεις μπας και μέσα από τη σιωπή μπορέσεις και ακούσεις ...τι ? κάτι .. κάτι που θα αλλάξει λίγο την μονοτονία του ήχου της σιωπής...
οι νύχτες που απλά περιμένεις η μέρα να φανεί ... και μετά περιμένεις πάλι να έρθει η νύχτα εκεί που ξέρεις καλά να παίζεις με τα τις σκιές και τα πιόνια...σε φόντο μαυρο άσπρο, υπό το φως ενός κεριού..
καλησπέρα...

efhbos είπε...

Υπεροχο!!Τοση μοναξια εχεις στην ζωη σου?Το χερι που επιανε σφιχτα το δικο σου,πού ειναι τωρα?

Γιάννης Παππάς είπε...

θα περιμένω αυτή την υπέροχη γραφή σου να είναι εμπνευσμένη απ την χαρά σου κι όχι από μελαγχολικά βράδια

εύχομαι ολόψυχα

φιλιά

lena_zip είπε...

Άνοιξέ μου να κρυφτώ
νύχτωσε και σ' αγαπάω
πού να πάω;


Κι είναι αυτή η μοναξιά που σε κάνει να τριγυρίζεις όλη την ώρα μέσα στο σπίτι χωρίς σκοπό. Απλά δεν μπορείς να κάτσεις γιατί νιώθεις ότι θα πέσει πάνω σου και θα σε πλακώσει.
Δε νιώθεις άλλες φορές μια ανάσα στο πρόσωπό σου κι ας είσαι ολομόναχος στο δωμάτιο; Τότε αβάσταχτη είναι η μοναξιά και σαν να σε κοροϊδεύει δε νιώθεις;

Μέσα μου μια τρικυμία
σπάει όλα τα ταμεία
ψυχραιμία.

Talisker είπε...

Μια φιλη μου ειχε πει σεμια δυσκολη στιγμη...

"τοση σιωπη που κοβεται με το μαχαιρι"

-ασυναρτησιες σκεφτηκα..

μετα ηρθε καιρος που κοπηκα κι εγω

ΥΣΤΕΡΑ σηκωσα ολα τα μαχαιρια απο το συρταρι και βαλθηκα να φωναζω

σταματησα οταν καταβα πως η μονη δυναμη
για το πονο , την ελλειψη , την απωλεια , τη μοναξια ..
ειναι το μυαλο το δικο μου και μονο..

απο τοτε πηγαινω τοιχο τοιχο ..

γιατι ξερω -και θα το δεις -
πως οταν σταματησεις να φωναζεις για να σπασεις τη σιωπη

γυρναει πισω και σε παιρνει στην αγγαλια του!:)
το μυαλο σου

-η οτι εχεις στο μυαλο σου και το καλεις..

ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΠΛΑΤΗ ΣΟΥ ΠΡΟΦΥΛΑΓΜΕΝΗ!

ΧΧΧΧΧΧΧΧ

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

"Το έχεις ανάγκη.
Για να ξεχάσεις ή να ξεχαστείς..."

είναι αλήθεια... μερικές φορές απλά δεν μπορείς να ξαχάσεις... θες απεγνωσμένα, προσπαθείς με κάθε τρόπο... αλλά τα καταφένρεις???

Υπέροχο κείμενο καλή μου!!!

"Μυστικά" φιλιά!!!

b|a|s|n\i/a είπε...

είναι φορές μισά ολοκληρωμένες.
καλησπέρα σου! φιλιά.

Σταλαγματιά είπε...

@ ηλιογράφος
:) Ακριβώς έτσι...επιλέγεις εσύ την μοναξιά για να μην σε επιλέξει εκείνη...

Σ ευχαριστώ πολύ
Καλό σου βράδυ

@ Πληγωμένη Τριανταφυλλιά
είναι πολλά βράδια σαν κι αυτό που σχοινοβατείς, παραπαίεις ανάμεσα σ αυτό που θέλεις κι αυτά που δεν μπορείς να έχεις.
Σαν να μετράς τους σβόλους μέσα στις παλάμες σου και πάντα βγαίνουν λίγες λειψές.
Το ξέρεις από την αρχή μα μοιάζει με παιχνίδι πια.
Εσύ, ο εαυτός σου και όσα δεν έχεις βρει ακόμη...

Σ ευχαριστώ πολύ!

@ Μικρέ μου έφηβε στην ζωή μπορεί να τα έχεις όλα κι όμως να νιώθεις μόνος γιατί...εκείνο το χέρι που με ρωτάς ίσως χάθηκε στην διαδρομή...

Σε φιλω

Σταλαγματιά είπε...

@ Γιάννη το ελπίζω κι εγώ :)))
Σ ευχαριστώ πολύ.

@ lena_zip

Ανοίγω τα μεγάφωνα
να σπάσω την σιωπή σου
κανείς απόψε δεν θα κοιμηθεί
απόψε θα ουρλιάζω ως το πρωί
απόψε θα με κλείσουν φυλακή....

Βασίλης μοναδικός που σε κάθε του στίχο βρίσκω εμένα :))

έχεις δίκιο είναι φορές που νιώθεις μια παρουσία δίπλα σου κι όμως δεν είναι κανείς, σαν να γελάει μαζί σου η σιωπή!!

Σ ευχαριστώ πολύ Λενάκι μου

@ Talisker
δεν θα μπορούσες να με καταλάβεις περισσότερο απ ότι ήδη έχεις κάνει.
Τα λόγια σου γυρίζουν στο μυαλό μου και συναντούν δικές μου σκέψεις.
Άλλωστε όλα στο μυαλο μας δεν βρίσκονται;
Το πρόβλημα ξεκινά από την αδυναμία να το ορίσουμε.

Σ ευχαριστώ από καρδιάς για όσα είπες

Σταλαγματιά είπε...

@ Μυστικό Μονοπάτι
όχι δεν τα καταφέρνεις γιατί ότι προσπαθείς να αποφύγεις γυρίζει γύρω από σένα σαν αρπαχτικό, περιμένει την κατάλληλη στιγμή να σου επιτεθεί...

Σ ευχαριστώ πολύ
Καλο σου βράδυ

@ Βασίλη
και ολόκληρα μισές...

Καλό σου βράδυ

tovenito είπε...

πάντα πίστευα ότι ήμουν της νύχτας, αλλά η νύχτα μεγενθύνει, επιτάσσει, διαστρεβλώνει.
αν οι ανάγκες και οι σκέψεις παραμένουν και τη μέρα, εκεί έχουμε θέμα..
υγ. και για να κάνω χιούμορ μου λες να πάω εγώ για ύπνο για να μου μελαγχολείς;;;

Σταλαγματιά είπε...

Μην με φοβάσαι εμένα αντέχω :)
Είμαι σκληρό καρύδι κι ας είμαι σε μικρή συσκευασία :Ρ

Η νύχτες ανήκουν σ εκείνους που αντέχουν τον εαυτό τους Τοβενίτο γιατι εκείνες τις στιγμές δεν μπορείς να κρυφτείς όσο κι αν θέλεις!!

Υ.Γ. Και νωρίς για ύπνο όχι σαν χθες :)))))

Argyrios G. είπε...

omorfo...
na kseres pos se noiotho...
kathe protasi kathe grami..
kalo sou vradi...apo kapoion allo monaxiko :-)
argyris

Aristodimos είπε...

Σε κατι τετοιες στιγμές
μοναξιάς ειναι που ο καθένας λύνει τους κόμπους,
ξετυλίγει το πάθος
κι ακουμπά με προσοχή
τις διάφανες λέξεις
που ξεχειλίζουν απο μέσα του
γυμνές...

Καλή σου μέρα Αναστασία
Την αγάπη μου

Αρης

Skouliki είπε...

ειναι πολυ ομορφο το κειμενο σου και πολυ κοντα στις δικες μου σκεψεις
η αναγκη του "ζητας" και "θελεις" ενω ταυτοχρονα απομακρυνεσαι
ολες αυτες οι αντιθεσεις ειναι ενας καθρεφτης διαφορων προσωπικοτητων του ισχυρου σου εγω

Artanis είπε...

Για ρίξε μια ματιά σε αυτό...
http://www.youtube.com/watch?v=FgMLHgr8rY0
Καλημέρα, σε φιλώ...

Γ.Π. είπε...

Καλημέρα!
Είναι αλήθεια δύσκολο να διαβάζεις την αλήθεια. Ίσως πιο δύσκολο το να την ομολογείς.
Μόνο η μουσική και το τραγούδι μπορεί να την μαλακώνει, να την γλυκαίνει και να την υψώνει σε τέχνη.
Ίσως οι νότες είναι το χέρι που ψάχνει ο λόγος σου ...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Η σιωπή είναι η κατάρα του έρωτα. Σηματοδοτέι την απομάκρυνση, το χωρισμό, τον πόνο.

karkinos7 είπε...

Δε θέλω να γράψω κάτι!
Το διάβασα απο χθες πολλές φορές!
Καλημέρα σου!
Φιλιά!

Leviathan είπε...

Poli diskoli i monaxia...merikes fores omos xreiazetai...polla polla filia!

Unknown είπε...

(Η νύχτες ανήκουν σ εκείνους που αντέχουν τον εαυτό τους)
ειπες...

εγω λεω πως πολλες φορες η σιωπη
ειναι τοσο εκωφαντικη που δεν
την αντεχω...
αλλα κι εκεινο το δακρυ γιατι
δεν λεει να τρεξει;;
καθετε εκει στην ακρη των ματιων και περιμενει τι;;;

Stratos είπε...

Πολύ όμορφο, Αναστασία μου.
Καλό Σ/Κ, να έχεις! :)

Σταλαγματιά είπε...

@ argyris
σ ευχαριστώ πολύ!
Είναι λυπηρό σε μια ασφυχτικά γεμάτη πόλη να υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που νιώθουν ακριβώς έτσι.
Σου χαμογελώ γλυκά λοιπόν και σε καλωσορίζω !!

@ Άρη σε κάτι τέτοιες στιγμές κάνεις τις λέξεις δικές σου.
Μέχρι από διάφανες να χαθούν εντελώς !
Σ ευχαριστώ πολύ
Σε φιλώ

@ Σκουληκάκι μου
είναι σκέψεις που φωλιάζουν στην καρδιά και κάποιες στιγμές βγαίνουν στην επιφάνεια μέχρι να τις "θάψεις" ξανά !
Σ ευχαριστώ πολύ

Σταλαγματιά είπε...

@ Artanis
σ ευχαριστώ για τον υπέροχο Μάριο Φραγκούλη.
Σε φιλώ γλυκά

@ Καημός
το πιο δύσκολο είναι να την συνειδητοποιήσεις μέσα σου και όλα τ άλλα θα ακολουθήσουν την φυσιολογική τους πορεία!
Οι νότες συνοδοιπόρος μου πάντα !
Σ ευχαριστώ που πέρασες.

@ ο δείμος του πολίτη
δεν ξέρω αν ποτέ βοήθησε κανέναν η σιωπή, ίσως μόνο εκείνους που δεν έπρεπε να μιλήσουν κι όμως το έκαναν.
Σ ευχαριστώ πολύ

Σταλαγματιά είπε...

@ gaykarkinos7
σε φιλώ συνονόματε και σ ευχαριστώ πολύ :))

@ Σοφοκλή μου δεν υπάρχει κανείς που να μην την έχει νιώσει έστω για λίγο.
Θα περάσει όμως που θα πάει :))

Φιλιά πολλά και καλή διαμονή στην πόλη μου ;)

Σταλαγματιά είπε...

@ tommynrene
οι νύχτες ανήκουν σ εκείνους που αντέχουν το βάρος του εαυτού τους.
Και τα δάκρυα έρχεται κάποια στιγμή που δεν ποτίζουν την καρδιά...ίσως γιατί τα μάτια στέρεψαν πια!

Σ ευχαριστώ πολύ
Σε φιλώ

@ Μικρέ μου Στράτο σ ευχαριστώ,
περιμένω να μάθω τα νέα σου σαν βασιλιάς της ασφάλτου ;)
Φιλιά γλυκά

ΚΙΡΚΗ είπε...

H σιωπή πηχτή!
Αυτό ξαναπές το...
Αλλά και εκείνος που μέλλεται,
λέω εγώ τώρα με το φτωχό μου το μυαλό,
πως πάντα είναι πιο κοντά από όσο βλέπουμε.
Νομίζω...
Μόνο που το κρύο της ψυχής ...
Αυτό δεν αντέχεται.

Φιλί ζεστό

Trellos Tou Xoriou είπε...

Οι πιό μεγάλες νύχτες ,
είναι αυτές που θέλω να κοιμηθώ ,
γιατί την επομένη έχω ένα πρόγραμμα χωρίς ανάσα ,
και όταν ξαπλώνω ,
κοιτάζω το ταβάνι .
.
Οι Μέγιστες νύχτες όμως ,
είναι αυτές που κρύβουν τοσο φώς στις αισθήσεις ,
που μοιάζουν με την Μέρα.
Τελειώνουν όμως τόσο γρήγορα ,
γιατί οι αισθήσεις ειναι τόσο μικρές,
για να κρατήσουν στην παλάμη τους ,
τόση Ζωή.
.
Πρέπει μάλλον να ξαναρχίσω το κίτρινο χάπι .
:PPPPPPP
:)))))))

akrat είπε...

ΜΑ ΤΙ ΦΟΒΕΡΟ ΠΟΙΗΜΑ ΗΤΑΝ ΤΟΥΤΟ
ΜΟΥ "ΜΙΛΗΣΕ" ΚΑΤ ΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ...

ευχαριστώ

Σταλαγματιά είπε...

@ ΚΙΡΚΗ
πιο κοντά απ ότι τον βλέπουμε;
Χμμ μακάρι να ήταν έτσι μα η δική του σιωπή είναι ακόμη πιο πηχτή!

Σ ευχαριστώ
Σε φιλώ γλυκά

@ Τρελέ μου φίλε οι πιο μεγάλες νύχτες είναι εκείνες που περιμένεις να χαράξει, λεπτό το λεπτό....

Να μην αρχίσεις κανένα χάπι.
Αν ξεκινήσω εγώ να σου μιλάω θα σε πάρει αμέσως ο ύπνος :Ρ

Φιλί
Ματς

@ akrat
Μόνο ποίημα δεν θα το έλεγα εγώ, ανόητες σκέψεις και ανούσιοι φόβοι,αυτό είναι !

Σ ευχαριστώ πολύ που είσαι εδώ !

ΦΟΥΛΗ είπε...

Όμορφο το κείμενο σου όπως πάντα Αναστασία μου..Καλό βράδυ....

katrine είπε...

Πόσες φορές η σιωπή καλύπτει τα πάντα,
... και η ψυχή ότι και να κάνεις κλαίει τόσο μα τόσο δυνατα.

Σε φιλώ Αναστασία θα καθήσω ώρα εδώ να διαβάσω πάλι και πάλι
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

kat. είπε...

χμ.. τις ξέρω αυτές τις νύχτες, που κανένας δεν σε ακούει.. και για να είμαι και ειλικρινής κάνω μεγάλες προσπάθειες να τις αφήσω πίσω μου..

στα καλύτερα που θα έρθουν λοιπόν!

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Είναι φορές φορές φορές, που ψάχνεις ψάχνεις ψάχνεις, ένα χέρι χέρι χέρι, στων συνθηκών τη δική σου ζωή, που κατά κοινή ομολογία είσαι ο μοναδικός κυρίαρχος και υπεύθυνος.

Κατά τα άλλα το παιγνίδι κρύβει και παραμέτρους μα οι κανόνες παραμένουν οι ίδιοι. Κάποτε το λέγανε πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου, μα πως αν πηγαία, μέσα σου, δε νιώθεις πάντα ο πλέων χαρούμενος άνθρωπος του κόσμου?

Ετούτο το πηγαίο αίσθημα πως αλλάζει που στην αγκαλιά του αφήνεσαι τις νύχτες και τότε η συναισθηματική αλήθεια, αν είναι θλίψη ή μελαγχολία δε χωρά νοθεία?

Αν σε πάρουν τηλέφωνο βέβαια, μπορείς άνετα να παριστάνεις τον χαρούμενο κι ανταποκρίνεσαι στη ζωή δίχως καν να μοιάζεις με ρομπότ...

Ε, μου λες? Ετούτη την εύστοχη και γενική θα έλεγα περιγραφή τι θα την κάνεις?

:) Καλό βράδυ, φιλί.

Νικόλας K. είπε...

Είναι φορές που θα ήθελες να μην υπάρχουν άλλες φορές
Είναι φορές που θα ήθελες να μην υπάρχουν αναμνήσεις
Είναι φορές που δεν μπορείς την σιωπή
Είναι φορές που θα ήθελες να μπεις σε ένα αεροπλάνο και να πας οπουδήποτε αλλού εκτός από εκεί που είσαι τώρα,
Είναι φορές που όλα σου φταίνε.
Είναι φορές που νιώθεις ακριβώς τα αντίθετα γιατί νιώθεις ότι θα έρθει αυτό το χέρι να σε πάρει αγκαλιά, να σε κοιτάξει στα μάτια…
Θα έρθει η Άνοιξη. Πάντα μετά από μια βροχερή ημέρα ακολουθεί μια ηλιόλουστη…θα δεις αρκεί τα παράθυρα να έχουν ανοιχτή έστω και μια γρίλια για να μπορέσει να μπει η αχτίδα φωτός...! Στο φως όλα τα σκοτάδια σβήνουν...
Καλό ξημέρωμα Αναστασία μου!

Η Πάντα Διαθέσιμη Νεράιδα είπε...

ολα λενε πως ειναι περαστικα..
σου ευχομαι συντομα να αλλαξουν οι νυχτες σου και να πλημμυριζουν με γελια και χαρα..
υπεροχο το κειμενο.
χαρηκα που σε βρηκα.

Leviathan είπε...

exeis vraveioooooo :) filiaaaaaa! :)

Feli είπε...

i ksereis kai thes na ksexaseis...i prepei na ksexaseis...prospatheis na diwkseis tin monaksia..? pou einai gia sena..alla esu den eisai gia ekeini..

DaisyCrazy είπε...

Καλή μου με συγκίνησες άλλη μια φορά.

"Είναι φορές που η σιωπή είναι τόσο πηχτή που νομίζεις πως την βλέπεις.
Την αγγίζεις.
Αφήνει τα σημάδια της παντού.
Γύρω σου.
Μέσα σου."

Σταλαγματιά είπε...

@ Φούλη μου σ ευχαριστώ πολύ
καλο Κυριακάτικο βράδυ
Φιλί

@ katrine
η σιωπή ζωγραφίζει με χρώματα ανεξίτηλα τους τοίχους της ψυχής και είναι δύσκολο τόσο δύσκολο να την σβήσεις από μέσα σου.

Σ ευχαριστώ πολύ!!
Σε φιλώ


@ κατμαντού στα καλύτερα που θα έρθουν !!

Μ αρέσει αυτή η σκέψη :)

Σ ευχαριστώ πολύ !!
Φιλιά

Σταλαγματιά είπε...

@ Κωνσταντίνε μου ειμαι χαρούμενος άνθρωπος αληθεια :))
Μόνο που μερικές στιγμές με πιάνει το ανάποδο μου και γκρινιάζω.παραπονιέμαι και μουρμουρίζω :))

Μου περνάει όμως γρήγορα, είναι αυτό το μικρο αγκάθι στην καρδιά, αυτό το μικρό καινό πανάθεμα το που όσο κι αν θέλεις να το βάλεις στην άκρη αυτό σαν ζαβολιάρης γάτος τσουπ ξανά έρχεται
Να σαν τον δικό σου γάτο :))
Θα τον ταχτοποιήσω όμως που θα πάει ειμαι πεισματάρα εγώ :))

Φιλιαααααααααααα

@ Νικόλα μου αυτές τις φορές τις ξέρω καλά και τις τάσεις φυγής επίσεις.
Μα υπάρχει άνθρωπος που δεν τα γνωρίζει;
Νομίζω πως όχι.
Σήμερα όμως είναι η δική σου μέρα και δεν θα πω τίποτε άλλο παρά θα ανοίξω τα χέρια σε μια τεράστια εορταστική αγκαλια.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!

@ Η γυναικα που διαβαζε ποιηματα

οι μέρες μου είνα γεμάτες χαμόγελα μα κάποιες στιγμές τα ξεχνάω :))

Σ ευχαριστώ πολύ για τα υπέροχα λόγια και τις ευχες σου.
Καλώς σε βρίσκω !!

Σταλαγματιά είπε...

@ Σοφοκλή μου σ ευχαριστώ πολύ πολύ για το βραβείο!
Φιλια πολλά

@ feli
η μοναξιά δεν "φτιάχτηκε" για να ριζώσει στην ζωή μου, όχι στην δική μου ζωή με τίποτε, δεν θα την αφήσω εγώ ...

Σ ευχαριστώ πολύ

@ DaisyCrazy
τώρα θα γίνω αντιφατική γιατί έτσι είναι η ίδια η ζωή.
Η σιωπή δεν είναι πηχτή όταν εμείς δεν την αφήνουμε να "μείνει" μέσα μας κι εγώ δεν θα την αφήσω άλλο....για πόσο θα το πιστεύω αυτό δεν ξέρω γιατί είμαι κυκλοθυμική που να πάρει :)))

Σ ευχαριστώ πολυ
φιλιά πολλά

Cassiel είπε...

Σε νοιωθω ματια μου, να ξερεις ενα πραγμα ομως...θα περασει, αυτο τουλαχιστον σου το εγγυωμαι!! Θα σου φανερωθει...και θα αισθανθεις τοσο καλυτερα οταν σου ερθει...Αυτο τουλαχιστον σου το εγγυωμαι...Πολλα φιλια

Skouliki είπε...

καλημερα δεν κοιμασαι βλεπω

το να πολυσκεφτεσαι και να αναλυεις καμια φορα δεν βοηθαει διοτι χανεις λιγο απο τον αυθορμητισμο σου

Σπύρος Μπένος είπε...

Γλυκιά μου μην κλαις,
κι αν κλάψεις
το κλάμα σου να ’ναι βουβό,
απόψε που κλαίει η καρδιά
ας τη βροχή ν’ ακουστεί
και δάκρυ να γίνει.
Γλυκιά μου μην κλαις,
στα μάτια αυτά
μην αφήνεις τη θλίψη να ζει,
είναι καιρός πια να δεις
πως στη ζωή σου αυτή
το άλλο μισό περιμένει.
Γλυκιά μου μην κλαις,
κι ας του ανέμου τη βοή,
νανούρισμα στη νύχτα σου
να γίνει.
Γλυκιά μου μην κλαις,
η άνοιξη που καρτεράς να ‘ρθει,
μες την καρδιά σου
πρώτα πρέπει να ανθίσει,
θα καταλάβεις τότε και θα δεις
πως στον χειμώνα της ζωής
όταν βρεθείς,
σαν άνοιξη κι αυτός θα μοιάζει.
Γλυκιά μου μην κλαις
κι ας τη βροχή και του ανέμου τη βοή
τραγούδι στο ξημέρωμα
να γίνουν.

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Το φως τ' ουρανού ανιχνεύω
το άχραντο δάκρυ του
το άστρο που αρνείται πια να φανεί
που μονάζει στη σκήτη του
συνομιλώντας μ' ανέμους
και ποιήματα.."

Ξεχωριστός σου ο ψίθυρος..
Και όμορφος πάντα..
Καλημέρα Αναστασία μου..

Ανώνυμος είπε...

είναι καλό να ακολουθούμε το όνειρό μας, όσο δύσκολο και να είναι. πάντα όμως έχουμε την ανάγκη ενός χεριού που θα μας στηρίξει. και η ευτυχία ολοκληρώνεται όταν το βρούμε

Σταλαγματιά είπε...

@ Cassiel
όλα περνάνε, υπάρχει κάτι που μένει για πάντα;
Ίσως, ποιος ξέρει!!
Σ ευχαριστώ πολύ!

φιλί

@ Skouliki
τα βράδια σπάνια κοιμάμαι νωρίς πια :))

Και να τα αναλύσεις δεν νομίζω να καταλάβεις και πολλά :)

Φιλιά !!

@ Σπύρο μου σ ευχαριστώ πόλύ για τους στίχους.
Και τα δάκρυα μέρος της ζωής μας δεν είναι;
Φιλιά πολλά
Ματςς

Σταλαγματιά είπε...

@ Καλέ μου ποιητή χαίρομαι που σε συναντώ ξανά με το γνώριμο έγχρωμο "ήχο" σου!!

Σε φιλώ!!

@ Βαγγέλη κι ίσως αυτό να είναι το μαρτύριο μας, αυτή η ανάγκη που θα χουμε πάντα!

Σ ευχαριστώ πολύ!

next_day είπε...

όλες οι μοναξιές περνάνε...
και πάντα κάποιος έρχεται...
θα είμαι εδώ να σου κάνω παρέα στην μοναξια σου..και όταν αυτό που περιμένεις έρθει, θα αποσυρθώ σιωπηλά και θα σε κοιτάζω απο μακριά και θα χαμογελώ..

μου το είχε πεί κάποτε ένας φίλος...
δεν το εκανε ποτέ τελικά...όμως όταν το είπε, με βοήθησε..
ίσως να βοηθήσει κι εσένα τώρα!

φιλί!

Σταλαγματιά είπε...

@ next_day
Σ ευχαριστω πολύ!!
Μου αρκεί η σκέψη που δίνει λόγο να χαμογελάς.
Και σημαντικό αυτό τόσο σημαντικό!!

Από καρδιάς σ ευχαριστώ πολυ!

Φιλιά πολλά

 
Powered by Blogger