....το Ρόδο με το αγκάθι στα χείλη μου φορώ.....

Μόνη το σούρουπο κάνω κύκλους την ζωή......
Αναρωτιέμαι τελικά αν προσέχουμε εκείνους που αγαπάμε
και.....
Αν υπάρχει κάποιος που μας αγαπάει....

Για όλες εκείνες τις μέρες που έφυγαν
κι ότι κι αν νόμιζα δικό μου το σκόρπισαν.....
Σαν ταξιδιάρικα πουλιά που χάθηκαν μακρυά μου,
μια αυγή που ο ήλιος ξεχάστηκε και δεν βγήκε....


Για τα τραγούδια που ζωγράφισαν στίχους μέσα μου
τα βράδια εκείνα που το μόνο που ήθελα
ήταν ένα κομμάτι γαλάζιο ουρανό και μια στάλα ήσυχης θάλασσας....

Για τις νύχτες που μάζευα τα δάκρυα μου
σαν κοχύλια που έμειναν εκεί
την στιγμή που η παλίρροια μέσα μου με άδειαζε ενώ εσύ χαμογελούσες...
Λίγο πριν ξημερώσει...

Σκέφτομαι....δεν μπορώ να σταματήσω λεπτό να σκέφτομαι.
Ώρα πολύ προσπαθώ να σου γράψω μα δεν βρίσκω τις λέξεις....

Μόνη το σούρουπο κοιτάζω το τσιγάρο να τελειώνει....
Το τσιγάρο.....
Ίσως το μόνο που έκαψα.....
Κι εγώ δεν καπνίζω.....


Υ.Γ. Αφιερωμένο στον χρόνο που πέρασε αφήνοντας πίσω του αυτό που είμαι σήμερα.
Την δύναμη να φτάνω αυτά που αγαπώ....

Υ.Γ.2 Το δεύτερο τραγούδι για εκείνους που προσπαθούν να ονειρευτούν!!!

Τα τραγούδια είναι του Δημήτρη!