Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Τιμωρία είναι να ξεχνάς αυτόν που αγαπάς...






Τιμωρία είναι να ξεχνάς αυτόν που αγαπάς...


Για να μην λες ότι ποτέ
δεν πήρες ερωτικό γράμμα....

Ερωτεύτηκα τα χέρια σου,
τα χιλιοτρυπημένα από τις βελόνες.
Και τα καστανά σου μάτια....
Που δεν σηκώνουν αστεία.
Είμαστε από άλλους κόσμους εσύ κι εγώ.
Κόσμους που συναντιούνται τυχαία αλλά δεν γίνεται να παραμείνουν μαζί.


Είσαι το πλάσμα που θα μου λείπει αιώνια....




Είναι η δεύτερη αγαπημένη μου σκηνή από το έργο.
Και αυτά είναι τα λόγια από το γράμμα που έγραψε ο Norman στην Νίκη Δούκα.

Την έχω δει τόσες φορές που ξέρω ακόμη και τις αναπνοές που παίρνει καθώς της λέει τα όσα της έχει γράψει.....


60 Αρώματα:

b|a|s|n\i/a είπε...

σαν ξεχνάς αυτόν που αγαπάς δεν τον αγάπησες ποτέ αληθινά. και σαν σε ξεχνά αυτός που σε αγάπησε δεν σε αγάπησε ποτέ αληθινά. έτσι απλά!
φιλιά πολλάααααααααα!

Matriga είπε...

Πιστεύω πως το αν αγαπήσαμε κάποιον το διαπιστώνουμε μόνο στο πέρασμα του χρόνου... Πίστεψέ με! Η αγάπη μένει εκεί και μας κάνει πάντα συντροφιά, είτε είμαστε μαζί με κείνον που αγαπήσαμε, είτε όχι. Μας γνέφει και μας κλείνει το μάτι, ακόμα και αν βρεθεί δεύτερη αγάπη στο διάβα μας. Εγώ ζω τη δεύτερη αγάπη μου τώρα, αλλά ποτέ δεν θα λησμονήσω την πρώτη αγάπη. Απλά γιατί ήταν αληθινή ένωση ψυχής και σώματος δύο ατόμων. Φιλάκια καλή μου φίλη :)))

Masterpcm είπε...

Αγάπη, σημαίνει πάντα. Εσαεί. Οποιοσδήποτε όρος ή προϋπόθεση ή άλλο του παντοτινού αποτελέσματος, δηλώνουν πως δεν ήταν αγάπη...
Ήταν κάποια από εκείνα που τις μοιάζουν σα δυο στάλες νερό, αλλά αγάπη, δεν ήταν...

Καλό απόγευμα Αναστασία.

επί λέξει είπε...

Αυτήν την ταινία, την είδα απόγευμα καλοκαιριού -αρκετά καλοκαίρια πριν - γύρω στις τέσσερις η ώρα. Ακόμα το θυμάμαι, βλέπεις. Κάκιστη ώρα για τέτοιου είδους ταινία. Μόλις πέρασαν περίπου δέκα λεπτά, σηκώθηκα με το ύφος της μεγαλύτερης ανακάλυψης και τηλεφώνησα στην πιο αγαπημένη μου φίλη, για να της πω ότι μόλις είχα δει την αρχή μιας ταινίας, που ήξερα ότι θα με σημαδέψει. Κι έτσι έγινε. Από τότε αρνούμαι να την ξαναδώ-αν και η συγγραφέας στης οποίας το βιβλίο στηρίχτηκε το έργο-ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ- είναι από τις αγαπημένες μου και έχω διαβάσει το corpus των γραπτών της-, γιατί φοβάμαι ότι θα ασπρίσουν μέσα σε λίγα λεπτά και τα δικά μου μαλλιά.

Σ' ευχαριστώ, Αναστασία, που μου τη θύμισες και την ταινία και τη στιγμή!

Φιλιά πολλά!!

stella είπε...

θελω


να ξεχασω


ΤΩΡΑ!

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Δεν υπάρχει ισχυρότερο συναίσθημα από την αγάπη, όχι δεν υπάρχει μαζί με τον πόνο από τον θάνατο αγαπημένου προσώπου.
Θα αντιστρέψω περίπου αυτό που είπες. Σκέψου πως νιώθει αυτός που σε αγαπά και εσύ τον έχεις ξεχάσει;
Το εσύ δεν εννόω εσένα την ίδια, γενικά μιλώ.
Νιώθει την απομόνωση στο πετσί του.
Όμως όταν αγαπά κάποιος αληθινά δεν γίνεται να ξεχάσει, απλά δεν γίνεται γιατί οι ψυχές των ανθρώπων που αγαπήθηκαν πλέκονται με μαγικό τρόπο.
Καλό απόγευμα,
Σε φιλώ Αναστασία μου.

efhbos είπε...

"Είσαι το πλάσμα που θα μου λείπει αιώνια..."

Ποσες λεξεις κρυβονται μεσα σε μια εκφραση..!Και η αγαπη...ποση απεραντοσυνη μπορει να κρυβει..?

καλο σου απογευμα και σ'ευχαρηστω για την επισκεψη :)

eirini είπε...

Φοβερή ταινία και φοβερό soundtrack!

Καταλαβαίνω αυτό που λες για τους διαφορετικούς κόσμους. Το καταλαβαίνω πολύ καλά... και όταν συμβαίνει αυτό πάντα μένει μια πληγή που θα παραμένει αιώνια. Πολύ με άγγιξαν τα λόγια σου...

Χρήστος Α. Μιχαήλ είπε...

"Κλαίω γιατί σε ξέχασα και όχι που δεν σ' έχω" που λέει και ο Γκανάς.

Καλησπέρα.

HaLiaS είπε...

αληθινή αγάπη...

στην αιώνια αναζήτηση της χανόμαστε και βρισκόμαστε πολλές φορές.
λίγες όμως θα βουτήξουμε στην απεραντοσύνη της.
ίσως και μία.
ίσως και καμία....

η καμία περίεχει μέσα της τη μία...
μια φορά έχω δει κι εγώ το έργο.
αλλά έμεινε μέσα μου.
η μουσική του.
η ατμόσφαιρα του.
το ταξίδι του.
η εκφραστικότητα της Χαραλαμπίδου.
το υγρό βλέμμα του Λιούις.

αναστασία μου πλησιάζοντας στον αύγουστο εύχομαι αυτή η τιμωρία να μην έρθει ποτέ στο διάβα σου.
και η αγάπη να σου προσφέρεται απλόχερα.

καλό βράδυ δευτέρας:)

ΦΟΥΛΗ είπε...

Ταινία η οχι, εγώ ξέρω να πω ότι η αληθινή αγάπη δεν ξεχνιέται ποτέ..
Καλό βράδυ Αναστασία μου.

Ανώνυμος είπε...

Μα ναι! Κι εγώ δεν ξεχνάω ποτέ.
Τι λέγαμε;
Το ξέχασα! :P

lena_zip είπε...

Αυτή την ταινία δεν την έχω δει ολόκληρη. Αυτή η φράση όμως "Τιμωρία είναι να ξεχνάς αυτόν που αγαπάς" με παρακινεί να την δω. Με αγγίζει και με παρηγορεί αυτή η φράση.

Aristodimos είπε...

Απο τα αξιολογότερα εργα βασισμένο σ ενα υπέροχο βιβλιο και καταπληκτική η μεταφορα του στην οθόνη...

Την καλησπέρα μου

Αρης

Γιάννης Παππάς είπε...

όποιος αγαπάει αγαπά τα πάντα στον άνθρωπό του ακόμα και τα τρυπημένα χέρια του
και αν γίνει το άλλο του μισό
θα τον προσμένει αιώνια θα του λείπει για πάντα
εύχομαι να μην σου λείψει ποτέ το άλλο σου μισό

καλή σου νύχτα

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Καλή η ταινία να τη δει κάποιος να συγκινηθεί και να συνεχίσει την άλλη μέρα τη ζωή του με σκοπό το καλύτερο που μπορεί να πετύχει για τον εαυτό του.
Για πρότυπα και για ινδάλματα αυτές οι εικόνες απαγορεύονται και καλό είναι να φεύγουν γρήγορα από το μυαλό.

Υπάρχει ο έρωτας, η αγάπη, που οδηγεί στην καλύτερη και πιο όμορφη ζωή, αυτός είναι ο σκοπός.

Καλό βράδυ.

efhbos είπε...

Η πραγματικη αγαπη δεν μπορει να ξεχαστει...παρα μονο εμεις μπορουμε να την πενθουμε καθως κοιταμε τον χρονο να θαβει τις στιγμες που ζησαμε στις καρδιες μας..!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τιμωρία είναι να ΑΝΑΓΚΑΖΕΣΑΙ να "ξεχνάς" αυτόν που αγαπάς... γιατί εν αντιθέτω περιπτώσει, θα συμφωνήσω με το b|a|s|n\i/a μας, πως "δεν τον αγάπησες ποτέ αληθινά"

Καλή σου εβδομάδα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Vassilis είπε...

Αναστασία,
να το "αλλάξω" λίγο λέγοντας ότι τιμωρία είναι να μην μπορείς να ζεις με αυτόν που αγαπάς και σ'αγαπάει;

Anastasia είπε...

Πολύ όμορφη ταινία πολύ καλή μουσική. Την Καλησπέρα μου.

kryos είπε...

Η μνήμη έχει τον δικό της αφέντη Αναστασία μου .

Μπορείς να προσπαθήσεις για να θυμηθείς κάτι , αλλά ...πως μπορείς να προσπαθήσεις να ξεχάσεις ?

Μόνο ο χρόνος λένε ....

Τα πιο όμορφα όνειρα θα σου ευχηθώ !!!

Φιλιά !!!

akrat είπε...

καλημέρα σας
συνεσταλμένα έχω να πω
ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ
με τον ίδιο υπέροχο τρόπο

Cassiel είπε...

Αχ βρε Αναστασια μου τι μου θυμισες με αυτην την ταινια...μου θυμισες καποιον που ειχα αγαπησει τοσο πολυ, που μου τραγουδουσε τραγουδια απο τις νυφες και τα ματια του ετρεχαν. Αγαπημενη μου ταινια, δεν ξεχνας ποτε αυτον που αγαπας. Απλα οταν δεν ειναι η σωστη στιγμη και για τους δυο τοτε we let go και αγαπαμε τους αλλους πιο πολυ οταν τους αφηνουμε να φυγουν παρα οταν τους κραταμε κοντα μας. Αυτο εχω μαθει απο τις νυφες.
Πολλα φιλια καλη μου!! Δεν μου αρεσει να σε βλεπω στεναχωρημενη.

Bουλα. είπε...

Είμαστε από άλλους κόσμους εσύ κι εγώ.
Κόσμους που συναντιούνται τυχαία αλλά δεν γίνεται να παραμείνουν μαζί.

Μαρια Νικολαου είπε...

Και τα καστανά σου μάτια....
Που δεν σηκώνουν αστεία.

Το κάνω δικό μου αυτό.
Αναστασία μου...... απίστευτα με αγγιξε

Ανώνυμος είπε...

αλήθεια, πως μπορείς να ξεχάσεις ότι αγαπάς; ότι πραγματικά αγαπάς; αλλά είπαμε, ο χρόνος είναι γιατρός.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ιδιαίτερη σκηνή και τα λόγια που την συνοδεύουν... και όμως όταν συναντιούνται οι κόσμοι συμβαίνουν υπέροχα μοναδικά πράγματα.

Γλυκές καλημέρες

DaisyCrazy είπε...

ένα από τα πιο συγκινητικά έργα που έχω δει. μου άρεσε πολύ.

δεν ξεχνάς αυτόν που αγαπάς. ακόμα κι αν το μυαλό ξεχάσει το σώμα θυμάται..

Σταλαγματιά είπε...

@ Έχεις δίκιο Βασίλη, εκείνος που αγάπησε πραγματικά δεν θα ξεχάσει ποτέ, απλά θα ξεχαστεί!
Σε φιλώ γλυκά

@ matriga
Στο πέρασμα του χρόνου όλα δείχνουν την αξία τους.
Εκείνα που θα μείνουν θα είναι αυτά που θα μας χαρακτηρίζουν για πάντα.
Χαίρομαι που ζεις για δεύτερη φορά την μεγάλη αγάπη είναι σπάνιο πια.
Φιλιά πολλά

@ Masterpcm..
πολλές φορές μα ξεγελούν τα αισθήματα. Ονομάζουμε αγάπη συχνά όσα νιώθουμε μα η πορεία του χρόνου μας δείχνει τι πραγματικά ήταν.
Σε φιλώ
Καλή σου μέρα

Σταλαγματιά είπε...

@ aa
εγώ την πρώτοείδα σε αίθουσα κινηματογράφου όταν πρώτο βγήκε και από τότε χαράχτηκε στην μνήμη μου το συναίσθημα με ανεξίτηλη γραφεί.
Έχεις πολλές έντονες σκηνές και πραγματικά κατάφεραν να μεταφέρουν άψογα και τις συνθήκες εκείνης της εποχής αλλά και το πως ένιωθαν εκείνες οι γυναίκες που γίνονταν οι νύφες της φωτογραφίας.
Ένα ταξίδι στην άκρη του κόσμου με μια φωτογραφία του μελλοντικού συζύγου τους στο χέρι.
Τίποτε άλλο δεν είχαν δικό του παρά μια ασπρόμαυρη εικόνα για να τον αναγνωρίσουν, να αναγνωρίσουν τον άνθρωπο που καλούνταν να περάσουν την ζωή τους μαζί του.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό.

Καλή σου μέρα

@ Στέλλα μου εύχομαι να ξεχάσεις ότι σε πονά ΤΩΡΑ...


@ Νικο μου ήρθε στο μυαλό μου εκείνος ο στίχος του αγαπημένου Πάριου.
Συγνώμη που σ αγάπησα πολύ δεν ξέρω ν αγαπώ όμως πιο λίγο....

Νομίζω πως τελικά αυτός είναι ο κερδισμένος κι έχει πονέσει.
Φιλί!

Matriga είπε...

Καλημερούδια Αναστασία. Η αλήθεια είναι ότι ακόμη δεν μπορώ να είμαι βέβαιη ότι είναι η μεγάλη αγάπη... Άλλωστε δεν έχει την ίδια αμοιβαιότητα. Ο καιρός θα δείξει, αλλά θέλω να είμαι αισιόδοξη. Είμαι τυχερή που την έζησα μια φορά ήδη και θα είμαι ευλογημένη, αν αυτό που ζω είναι η δεύτερη ;)
θα το δείξει ο καιρός!
Σου εύχομαι να σου συμβεί, αρκεί εσύ να είσαι πιο τυχερή και να έχεις αγαπήσει πρώτα τον εαυτό σου. Εμένα μου συνέβη κατά τη διάρκεια και οι δυσκολίες είναι πολλές... Φιλιά :)))

Σταλαγματιά είπε...

@ efhbos
είσαι το πλάσμα που θα μου λείπει αιώνια

όταν άκουσα τα λόγια αυτά νομίζω πως βούλιαξα στην θλίψη.
Είναι τόσο δυνατό κι όμως δεν ξέρω πια αν μπορεί κάποιος να το νιώσει.
Σε φιλώ

@ Ειρήνη μου η ταινία είναι από τις ελάχιστες Ελληνικές που πραγματικά ήταν μοναδική μια που ήταν ξένη παραγωγή :))
Τα λόγια αυτά ειναι το γράμμα που άφησε ο πρωταγωνιστής σε εκείνη που αγάπησε και είναι λόγια που αγγίζουν κάθε καρδιά.
Φιλιά πολλά

@ Χρήστος Μιχαήλ
Κλαίω γιατί σε ξέχασα..
ναι είναι η ίδια εκδοχή....Τιμωρία είναι να ξεχνάς αυτόν που αγαπάς...

Καλή σου μέρα!!

Σταλαγματιά είπε...

@ Μικρέ μου πρίγκιπα πιστεύω πως τελικά όλες οι καρδιές ζητούν την αγάπη εκείνη την μοναδική μα δεν την αντέχουν όλες, κάποιες δειλιάζουν και λυγίζουν στο βάρος της και ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη τιμωρία....
Σ΄ευχαριστώ πολύ!!
Τώρα που τα Αυγουστιάτικα φεγγάρια θα στολίζουν τις νύχτες μας εύχομαι να τα περνάς σε μια αγκαλιά που ξέρει να σ αγαπά και να σε κρατά.
Σε φιλώ

@ Φούλη μου η αληθινή αγάπη σίγουρα δεν ξεχνιέται ποτέ απλά είναι σπάνιο να την βρεις και αυτό είναι που με μελαγχολεί :)
Σε φιλώ γλυκά

@ Μπάτλερ κάθε φορά τα σχόλια σου έχουν την ίδια τρέλα :)
Να σαι καλά
Φιλιά

Σταλαγματιά είπε...

@ Λενάκι μου να την δεις είμαι σίγουρη πως θα την λατρέψεις.
και μόνο το γεγονός πως όλα αυτά συνέβαιναν κάποτε σε συγκλονίζει.
Όταν την δεις θα με καταλάβεις.
Σε φιλώ γλυκά


@ Άρη μου συμφωνώ μαζί σου.
Απο τις καλύτερες παραγωγές και τις πιο δυνατές ερμηνείες.
Καλή σου μερα

@ Γιάννη εκείνος που αγαπά δέχεται τον άλλο με όσα είναι, λατρεύει κάθε τι πάνω του.
Σ΄ευχαριστώ πολύ είναι από τα πιο σημαντικά στην ζωή!
Καλή σου μέρα

Σταλαγματιά είπε...

@ Κωνσταντίνε εσύ πάντα πνεύμα αντιλογίας :))
Και γιατί παρακαλώ τέτοιες εικόνες πρέπει να φεύγουν από το μυαλό;
Εγώ δεν συμφωνώ όπως πάντα άλλωστε δεν συμφωνώ μαζί σου :Ρ
Φιλιάααααααααα

@ efhbos
πιστεύω πως τίποτε δεν ξεχνιέται αν δεν θέλουμε εμείς να το ξεχάσουμε.
Φιλιά πολλά

@ Γλαρένια μου νομίζω πως αναγκάζεσαι να ζήσεις μακριά από αυτόν που αγαπάς ναι αυτό μπορεί να γίνει αλλά κανείς δεν μπορεί να επέμβει στην καρδιά σου.
Ούτε η ίδια η ζωή.
Φιλιά πολλά

mauveair είπε...

και η μεγαλύτερη τιμωρία, να μην μπορείς ν' αγαπήσεις
εξαιρετική ταινία...

Σταλαγματιά είπε...

@ Vassili
ακριβώς αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμωρία, το μεγαλύτερο βασανιστήριο και ο πιο βαθύς πόνος.
Έχεις δίκιο.
Καλή σου μέρα


@ Αναστασία μου ναι είναι υπέροχη ταινία και η μουσική μοναδική.
Σε φιλώ

@ Ηλία μου η μνήμη όπως και η καρδιά δεν ορίζεται.
Ξεχνάς όμως τον ήχο της φωνής, το άρωμα, τα χέρια....και αυτό είναι που σε πονά πολύ...
Σε φιλώ!

Σταλαγματιά είπε...

@ akrat
Να θυμάσαι....με μοναδικό τρόπο...ότι σε κάνει να χαμογελάς!
Ευχαριστώ!
Καλή σου μέρα!


@ Cassiel μου μια αγάπη που δεν φτάνει για να ενώσει δυο ανθρώπους γιατί οι καταστάσεις είναι πιο δυνατές αυτή η αγάπη δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

@ Βούλα μου τι να πω εγώ μετά...τίποτα απλά τίποτα.
Σε φιλώ
Θα περάσει στο φάσμα του αιώνιου.
Δεν είμαι στεναχωρημένε αλήθεια απλά ξανά είδα αυτήν την ταινία και με μελαγχόλησε λιγουλάκι :)

Φιλιά πολλά

Σταλαγματιά είπε...

@ Μαρία μου δικό σου λοιπόν!
Φιλί

@ Βαγγέλη πιστεύω πως δεν μπορείς να ξεχάσεις αν πραγματικά έχεις αγαπήσει.
Καλή σου μέρα

@ Οδοιπόρε είναι από τις αγαπημένες μου σκηνές αυτή άλλωστε πάντα ένα φινάλε είναι δυνατό.
Δυο κόσμοι αν είναι τόσο διαφορετικοί είναι δύσκολο να πορευτούν μαζί.
Καλή σου μέρα

Σταλαγματιά είπε...

@ Dorothea
θυμάται αλήθεια το σώμα;
Μπορεί να θυμηθεί ακόμη κι αν έχουν περάσει χρόνια;

@ matriga
ο χρόνος σίγουρα είναι εκείνος που θα δείξει απλά κάποιες φορές δεν αναγνωρίζουμε εύκολα αυτό που ζούμε και πιστεύουμε πως δεν είναι όπως θα μπορούσε να το έχουμε στο μυαλό μας.
Και αυτό είναι άδικο πρώτα για μας και μετά για την σχέση.
Εύχομαι να είναι η δεύτερη σπίθα που άναψε στην καρδιά !
φιλιά πολλά


@ mauveair
να μην μπορείς ν αντέξεις το βάρος μιας αγάπης...ναι είναι τυραννία...
Καλή σου μέρα.

Artanis είπε...

Είναι πραγματικά πολύ συγκινητική ταινία...Η αγάπη, είναι μεγάλο πράγμα...Σε ανεβάζει στα ουράνια, με την ίδια ευκολία που μπορεί να σε ρίξει στην άβυσσο...
http://www.youtube.com/watch?v=-y4w3n7T8yw

Σε φιλώ...

zoyzoy είπε...

Φοβερή ταινία και'μενα με είχε σημαδέψει χρειάστηκε να περάσουν αρκετές μέρες ώσπου να την ξεχάσω!
Αλλά δεν θα μπορούσα να την ξαναδώ δεν αντέχω το πόνο της Δούκα δεν αντέχω τις ανεκπλήρωτες αγάπες.

Φιλιά θαλασσινά!

Σταλαγματιά είπε...

@ Αρτάνις μου διάλεξες ένα λατρεμένο κομμάτι.
Αγαπώ πολύ τον Γιάννη Κότσιρα και θεωρώ πως έχει μια από τις πιο σημαντικές φωνές.
Σ ευχαριστώ τόσο !!
Για όλα!
Σε φιλώ!

@ Ζουζού μου κάθε φορά που την βλέπω στο τέλος έχω πάντα αυτό το περίεργο συναίσθημα.
Κάθε φορά σαν την πρώτη.
Σ ευχαριστώ πολύ
Σε φιλώ

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Κάποτε μιλούσα με μιά κοπέλα εδώ στο ίντερνετ που είχε για ίνδαλμα ένα ροκ σταρ που μιά μέρα απ' τις παραισθήσεις του lsd βούτηξε με το κεφάλι σε μια τζαμαρία. Τέτοιου είδους πρότυπα απαγορεύονται. Έχω ίνδαλμα η πρότυπο σημαίνει ταυτίζομαι! Ταυτίζομαι με τη σειρά του σημαίνει ποθώ-νοσταλγώ. Το να ζήσει κάποιος αυτό που μαζί του ταυτίζεται είναι μόνο ζήτημα χρόνου.

Καλήν ημέρα με πρότυπα χαρούμενα.

Σταλαγματιά είπε...

Μάλιστα κύριε Κωνσταντίνε τώρα μας καλύψατε :))))

Πρότυπο θα προτιμούσα να αποτελέσει ο τρόπος ζωής εκείνων των ανθρώπων που ξέρουν να χαμογελούν και να ζουν την κάθε στιγμή.
Ναι μόνο αυτοί πρέπει να γίνονται πρότυπα.

Καλό μεσημέρι
Φιλί

flash είπε...

Υπέροχη ταινία, μαγευτική μουσική, εξαιρετικές ερμηνείες. Η Βικτώρια Χραλαμπίδου μου αρέσει πάρα πολύ ως ηθοποιός και περιμένω πάντα να δω πράγματα από αυτήν.

Όσο για τα υπόλοιπα, μια ταινία είναι απλά μια ταινία... συνήθως ταυτιζόμαστε όταν ερχόμαστε σε επαφή με εκείνη την αλήθεια που ήδη υπάρχει μέσα μας... δεν συγκινούνται δα και όλοι οι άνθρωποι με τα ίδια πράγματα ούτε και για τους ίδιους λόγους.

Στην ουσία, πονάει να ξεχνάς ό,τι αγαπάς, επειδή έτσι προδίδεις τον ίδιο τον εαυτό σου... όταν μπουν στη ζυγαριά οι δύο πόνοι, του 'δεν ξεχνώ' και της προδοσίας, έχουμε έναν προσωπικό σταυρό, που ο καθένας διαχειρίζεται όπως καταλαβαίνει καλύτερα..
Μακάρι να μπορούσαν οι άνθρωποι να διαχειρίζονται τη μνημη και τα βιώματά τους σωστά, να εξελίσσονται, να προχωρούν.. έτσι δεν θα πρόδιδαν ούτε τον εαυτό τους ούτε ό,τι αγαπούν.
Φιλιά Αναστασία μου, καλό μεσημέρι!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

απο τις πολυ αγαπημενες μου τανιες...
απο τις πολυ καλες κι αγαπημενες σκηνες...
αλλος ενας ανεκπληρωτος ερωτας μπροστα στα οποια εμποδια...

οταν αγαπησες πραγματικα δεν μπορεις να ξεχασεις...

νεραιδενια φιλακια αναστασια μου!!!

Δέσποινα είπε...

κι όπως λέει και η Ελευθερία "κλαίω γιατί σε ξέχασα και όχι που δε σ΄έχω"

Ανώνυμος είπε...

Η αληθινή αγάπη Αναστασία αγγίζει πάνω από όλα την ψυχή και η ψυχή δεν χρειάζεται μνήμη για να θυμάται…γιατί απλά δεν έχει χρόνο…ούτε πριν, ούτε μετά…οι αγάπες οι αληθινές είναι πάντα εκεί…εδώ και πέρα…

angie είπε...

Δεν ξεχνάς αυτόν που αγαπάς.... αναγκάζεσαι να προχωρήσεις απ' την ίδια τη ζωή. Όμως, η τιμωρία σου είναι, εκεί που έχεις προχωρήσει τη ζωή σου, τα θυμάσαι όλα σαν μια γλυκειά ανάμνηση, ξαφνικά το βάρος όλων των χρόνων που πέρασες μακρυά του, απλά έρχεται και κάθεται στους ώμους σου.... και αυτό δεν φεύγει. Αυτό είναι που γερνάει την ψυχή κάποιων ανθρώπων.....

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΟ ΕΡΓΟ.Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΕΘΑΝΕΙ.ΘΑ ΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ.ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΑ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.ΕΙΠΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΒΟΛΤΟΥΛΑ.

ΑνωΡά7 είπε...

Συμφωνώ με όσα λέει ο φίλος jk...
Καλό καλοκαίρι.
Φιλιά πολλά!!!

Albus Genius είπε...

Πιστεύω ότι το καλύτερο σχόλιο είναι αυτό τό ποίημα.

Το χάραμα δεν έχει μνήμη

το χάραμα δεν έχει τραύματα και ουλές,
δεν έχει μνήμη.
δεν έλαμψε ποτέ πάνω από δάκρυα και χαμό,
δεν φώτισε εκτελέσεις,
γιαυτό σαν από θαύμα
αστράφτει, και πάλι στην αιώνια εφηβεία του,
λέει καλημέρα σας παιδιά,
αγγίζει εδώ κι εκεί τα δέντρα,
πιάνει κουβέντα με το αδέσποτο σκυλί.
το χάραμα δεν έχει μνήμη.
έχει μονάχα ένα βαθύ γαλάζιο φως και
το απλώνει χωρίς δισταγμό πάνω στον κόσμο

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)

Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα - Τόλης Νικηφόρου

Διαλέγεις καμιά φορά να μοιάζεις χάραμα.

Σταλαγματιά είπε...

Q flash μου μια ταινία είναι μια ταινία ναι αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς μέσα από τις ταινίες κοιτάζεις ξανά στα μάτια αυτά που δεν έχεις και τόσο λαχταράς.
Γιαυτό και ίσως κάποιες μας αγγίζουν περισσότερο και τις βλέπουμε ξανά και ξανά με την ελπίδα πως θα γίνουμε έστω και για λίγο εμείς οι πρωταγωνιστές.
Ναι μακάρι να μπορούσαμε να διαχειριστούμε την μνήμη μας, ίσως τότε κάποια πράγματα να ήταν πιο εύκολα.
Πιστεύω όμως πως κάτι μπορούμε να κάνουμε.

Σε φιλώ γλυκα


@ Γλυκιά μου νεράιδα ένας έρωτας ανεκπλήρωτος σαν κι αυτός σίγουρα δεν θα ξεχαστεί ποτέ γιατί δεν θα περάσει μέσα από το φάσμα του χρόνου, δεν θα αλλοιωθεί από την καθημερινότητα.
Θα μείνει έτσι με τις πιο γλυκές αναμνήσεις.
Φιλιά πολλά


@ Δέσποινα
όσα ποτέ δεν είπαμε αυτά δε λησμονιούνται συνεχίζει η Ελευθερία και είναι ένα υπέροχο κομμάτι.
Καλώς σε βρίσκω

Σταλαγματιά είπε...

@ korallenia μου θα συμφωνήσω μαζί σου μόνο που πια είναι τόσο δύσκολο μια αγάπη να είναι αληθινή.
Φιλιά πολλά΄

@ angie
κάποιοι λένε πως η μνήμη είναι τιμωρός, για τα λάθη μας, τις προδοσίες και τις πληγές.
Μα είναι και άδικη γιατί κάποιες φορές ξυπνά ενώ δεν θα πρεπε.

Καλώς σε βρίσκω

Σταλαγματιά είπε...

@ Που είσαι μικρέ μου σκρουτζάκο;
Γυρνάς στις παραλίες και τις ομορφιές της χώρα μας;
Να περνάς όμορφα ότι κι αν κάνεις και να επιστρέψεις με μια αγκαλιά νέα.
Σε φιλώ γλυκά

@ ΑνωΡά7
θα με βρεις και μένα σύμφωνη !
Φιλιά πολλά

@ Albus Genius
το χάραμα δεν έχει μνήμη έτσι;
Πολύ όμορφοι στίχοι και σ΄ευχαριστώ που τους μοιράστηκες μαζί μου.
Σε φιλώ

kat. είπε...

υπάρχει και μια άλλη περίπτωση! να τον ξεχνάς γιατί εκείνος σε αναγκάζει!

Σταλαγματιά είπε...

Σε αναγκάζει να απομακρυνθείς από την ζωή του αλλά να τον ξεχάσεις δεν μπορεί να σε αναγκάσει κανείς εκτός από τον ίδιο σου τον εαυτο.
Σε φιλώ κατμαντού

HELIASTER είπε...

Τιμωρία είναι ν`αγαπάς αυτόν που σε ξέχασε αλλά για τον εαυτό σου...

HELIASTER είπε...

Τιμωρία είναι ν`αγαπάς αυτόν που σε ξέχασε...αλλά για το εαυτό σου...

 
Powered by Blogger