Ξέρεις τι φοβάμαι περισσότερο;
Πως θα ξυπνήσω το πρωί και όλα θα έχουν αλλάξει....
Kι εγώ θα έχω αλλάξει...
Πως όσα ονειρεύτηκα θα μείνουν όνειρα
θα έρχονται κρυφά τα βράδια να στοιχειώνουν τον ύπνο μου.
Πως ακόμη κι εσύ
θα συνεχίσεις να γράφεις γράμματα που εγώ δεν θα πάρω ποτέ
γιατί δυο άλλα χέρια θα σκίζουν εκείνον τον φάκελο.
Δεν ξέρω αν έχω μετανιώσει που έφυγα,
έφυγα
ή σ' άφησα να φύγεις;
Μα.... συνεχίζω να φοβάμαι....
Πια δεν τολμώ να αντικρίσω το είδωλο μου στον καθρέφτη
χωρίς να δω την μορφή σου μέσα μου.
Και ξέρεις τι ακόμη φοβάμαι;
Που δεν σου είπα όσες αλήθειες μου ζήτησες,
όχι γιατί δεν ήθελα αλλά γιατί δεν έπρεπε,
Πως να καταλάβεις!!
Και τα βράδια που δεν ακούγετε πια ο γνώριμος ήχος των "λέξεων" σου
και τα "βήματα" σου δεν γεμίζουν το δωμάτιο γραμμές
τα φοβάμαι
αλήθεια τα φοβάμαι γιατί μέσα από σένα έβρισκα εμένα....
Εμένα που δεν αναγνωρίζω πια...
Κι εκείνα τα λουλούδια που έστειλες ακόμη σκορπίζουν άρωμα μέσα μου..
Κι η κάρτα που δεν έγραψες το όνομα σου
μα εγώ ήξερα πως ήσουν εσύ κι ας μην στο είπα...
Άφησε χαρακιές στην ψυχή μου....
Και ξέρεις τι ακόμη φοβάμαι;
Που δεν ξέρω καν πιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι
και που δεν άκουσα ποτέ τον ήχο της φωνής σου..
...Και..
Ξέρεις τι φοβάμαι περισσότερο;
Πως κάθε πρωί θα σε ψάχνω μέσα στα μάτια εκείνου...
Πως θα ξυπνήσω το πρωί και όλα θα έχουν αλλάξει....
Kι εγώ θα έχω αλλάξει...
Πως όσα ονειρεύτηκα θα μείνουν όνειρα
θα έρχονται κρυφά τα βράδια να στοιχειώνουν τον ύπνο μου.
Πως ακόμη κι εσύ
θα συνεχίσεις να γράφεις γράμματα που εγώ δεν θα πάρω ποτέ
γιατί δυο άλλα χέρια θα σκίζουν εκείνον τον φάκελο.
Δεν ξέρω αν έχω μετανιώσει που έφυγα,
έφυγα
ή σ' άφησα να φύγεις;
Μα.... συνεχίζω να φοβάμαι....
Πια δεν τολμώ να αντικρίσω το είδωλο μου στον καθρέφτη
χωρίς να δω την μορφή σου μέσα μου.
Και ξέρεις τι ακόμη φοβάμαι;
Που δεν σου είπα όσες αλήθειες μου ζήτησες,
όχι γιατί δεν ήθελα αλλά γιατί δεν έπρεπε,
Πως να καταλάβεις!!
Και τα βράδια που δεν ακούγετε πια ο γνώριμος ήχος των "λέξεων" σου
και τα "βήματα" σου δεν γεμίζουν το δωμάτιο γραμμές
τα φοβάμαι
αλήθεια τα φοβάμαι γιατί μέσα από σένα έβρισκα εμένα....
Εμένα που δεν αναγνωρίζω πια...
Κι εκείνα τα λουλούδια που έστειλες ακόμη σκορπίζουν άρωμα μέσα μου..
Κι η κάρτα που δεν έγραψες το όνομα σου
μα εγώ ήξερα πως ήσουν εσύ κι ας μην στο είπα...
Άφησε χαρακιές στην ψυχή μου....
Και ξέρεις τι ακόμη φοβάμαι;
Που δεν ξέρω καν πιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι
και που δεν άκουσα ποτέ τον ήχο της φωνής σου..
...Και..
Ξέρεις τι φοβάμαι περισσότερο;
Πως κάθε πρωί θα σε ψάχνω μέσα στα μάτια εκείνου...
47 Αρώματα:
καλησπερες...πολυ καλο κ το ποιημα κ το τραγουδακι..
αλλα ποτε θα μας βαλεις μια αισιοδοξη αναρτηση?
χαχα ναι έχεις δίκιο,
δεσμεύομαι η επόμενη να είναι αισιόδοξη :))
Σ'ευχαριστώ πολύ!!!
Πως ακόμη κι εσύ
θα συνεχίσεις να γράφεις γράμματα που εγώ δεν θα πάρω ποτέ
γιατί δυο άλλα χέρια θα σκίζουν εκείνον τον φάκελο.
Πόλυ όμορφα λόγια Αναστασία , στο μόνο που θα διαφωνήσω είναι στο ότι το κείμενο είναι πεζό-ποίημα..
Καλησπέρα .
Πόσο ακόμη...δεν ξέρω τα όρια, έχουν χαθεί παντοτινά....
Σ'ευχαριστώ πολύ Τάσο,
δεν θα τολμούσα ποτέ να πω πως όσες σκέψεις γράφω είναι ποίημα!!
Καλο απόγευμα
να μην υπάρχει πρέπει στις αλήθειες. στην αγάπη. μόνο θέλω. οι αλήθειες είναι για να λέγονται. να βιώνονται. να αγαπιούνται.
:) καλό σου βράδυ!! φιλιάαααα!
Καλησπέρα Αναστασία να είσαι καλά.
Αναστασία ...καλησπέρα...μου έφερες στο μυαλό μου πολλές θύμισες...Με τον χρόνο όμως όλα επουλώνονται...
Σε φιλώ....
Όμορφο κείμενο και ρομαντικό
όπως πάντα.
Όμως μήπως η τόση εξάρτηση μειώνει την προσωπικότητα
και προκαλεί κατάθλιψη;
Κάτι ποιο αισιόδοξο, έτσι να μας τονώσεις λιγάκι
που το έχουμε ανάγκη.
Ευχαριστώ για το σχόλιο στην ανάρτηση μου, για το μοναστήρι
στα Χανιά.
Πράγματι αξίζει να το επισκεφτείς.
Φιλί γλυκό ζαφοροκεντημένο.
Ο τελευταίος φόβος σου είναι ο χειρότερός μου... να τον ψάχνεις μέσα σε άλλους, και ξέρεις γιατί; Γιατί είναι σίγουρο πως ποτέ δεν τον βρίσκεις...
Τα λόγια σου με άγγιξαν πολύ. Το ρούφηξα στην κυριολεξία!
Πανέμορφο Αναστασία μου, πραγματικά!
Αναστασία μου
ο φόβος της αλλαγής
έγινε ορατός σ αυτό το ξεχείλισμα της ψυχής αλλά να έχεις ελπίδα
που ξέρεις μπορεί τελικά να είναι τα πράγματα καλύτερα όταν ακουμπάς κάπου ονειρεύεσαι καλύτερα
καλη σου νύχτα
Πολύ όμορφο...
όταν ο φόβος εκφράζεται προς την κατεύθυνση της αλλαγής, της αναζήτησης και της ελπίδας για κάτι καλύτερο (αντί να μας καθηλώνει και να μας τσιμεντώνει) τότε νομίζω ότι ο φόβος θα φέρει και καλά αποτελέσματα.
Με αυτή την έννοια μπορώ να δω και μια αίσθηση αισιοδοξίας στο γράφημά σου.
Καλό βράδυ.
ΥΓ :Γράφε αυτά που αισθάνεσαι και όχι κατά ... παραγγελία.
Τα όνειρά μας δεν έχουν ούτε ονόματα, ούτε σύνορα ούτε τέλος...
Αν δεν ήσουν ιδιαίτερη ψυχή, δεν θα χρειαζόταν να ονειρεύεσαι... θα ήταν άχρηστο...
Εύχομαι να ζήσεις το ιδανικό.
Να ζήσεις τα όνειρά σου με ανοικτά, ορθάνοικτα τα μάτια σου...
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία.
Ά,πα,πα ένας γνωστός μου έγραφε ότι θέλει κότσια τόλμη και θάρρος η ευτυχία .Σου θυμίζει τίποτα???
Αυτό είναι καθαρός φόβος, ανασφάλεια, και ηττοπάθεια.
"Διψάς χρυσάφι? Πάρε,Ψάξε,Μέτρα"
(Καββαδίας "Γυναίκα").
Η δειλία τιμωρείται στο πεδίο της μάχης και της τιμής το δε τελευταίο είναι ο "εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες".
Η απόλυτη προδοσία στον εαυτό σου και σε όλους.Καλύτερα να παραδεχτείς και να βιώσεις την ήττα σου μέχρι τον πιό βαθύ της πόνο για πάντα, παρά αυτό.Ό ηττημένος έχει πάντα να μάθει και γιαυτό είναι πολλές φορές ο νικητής και προς Θεού όχι φυγοπονία,όλα έχουν ένα τίμημα που πρέπει να ευχόμαστε να το πληρώνουμε μετρητοίς όσο πιό γρήγορα γίνεται.
Το ηθικό διδαγμα του όλου είναι "τι δεν πρέπει να κάνετε η να σκεφτείτε αν σας κάτσει το ζονκ".
Πανέμορφο το κείμενό σου Αναστασία μου...
Ευαίσθητο και τρυφερό σαν κι εσένα....
Καλημέρα και μην στεναχωριέσαι πια...
Φιλιά πολλά...
Εντάξει την επόμενη φορά μπορείς να το κάνεις με το χασαπομάχαιρο.. Τι γλυκά που σφάζουν οι λέξεις σου.
Καλημέρα σου.
Και.... ξέρεις τι φοβάμαι....
Μην φύγει το σήμερα και αυριο δεν είσαι εδώ...
Την αγκαλιά μου.
Tα τελευταία λόγια τα βρίσκω πολύ σκληρά.Τι φταίει κ ο άλλος για αυτά που ακόμη δεν ξέχασες κ ίσως ποτέ δεν θα ξεχάσεις.Εκτός αυτού είναι υπέροχο όλο.
Να΄σαι καλά,να χαμογελάς.
...και ξέρεις
τι φοβάμαι ακόμη;...
μήπως το άλλο πρωί
δε θα είμαι εγώ...
Φιλιά κοριτσάκι,
έτσι είναι η ζωή...
Όταν η ζωή γίνεται άδικη.. Για πολλούς.. Για εσένα, για εκείνον και για τον άλλον...
Το τραγούδι απλά τέλειο!!
Και ξέρεις τι φοβάμαι;;καλά είναι βρε κοριτσάκι μου τα ποιητικά λόγια, αλλά στο τέλος φοβάμαι ότι θα πάθεις κατάθλιψη.....
Την γλυκιά μου καλημέρα...
Καταρχήν να σου πω οτι λατρεύω αυτό το τραγούδι (οι pink floyd είναι κορυφαίο συγκρότημα) μπορώ να το ακούω ώρες...
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε για κάποιες αποφάσεις μας και μπαίνουμε στην διαδικασία να αμφιβάλουμε για το ορθό της κρίσεως μας! όμως ότι έγινε έγινε και εμείς πρέπει να προχωράμε μπροστά! Κάποια πράγματα ήταν αναπόφευκτα να γίνουν! Φιλιά!
...πάντως να εκφραστής δε φοβάσαι, μάλλον θα ζήσεις γιατρέ μου:)
Αλλά σιγά που φοβάσαι εσύ...σαλλλονικιά, εμένα μου λες, δε μασάς εσύ, είσαι αντράκι με την καλή έννοια:)
καλό απόγευμα
Δεν ξέρω αν έχω μετανιώσει που έφυγα,
έφυγα
ή σ' άφησα να φύγεις;
Μα.... συνεχίζω να φοβάμαι....
Αυτα τα λόγια μου ξυπνουν αναμνήσεις που πονανε!Οπως πάντα κοριτσάκι μου....μαγευτική!
“Ξέρεις τι φοβάμαι περισσότερο;
Πως κάθε πρωί θα σε ψάχνω μέσα στα μάτια εκείνου...”
Αν το κάνουμε αυτό Αναστασία…τότε σίγουρα μετανιώσαμε και ο πόνος είναι αβάσταχτα μεγάλος… δεν το εύχομαι σε κανένα μας…
Πολλά φιλιά!
"Να μην μ'αγαπάς, αν δεν είσαι εδώ....."
Ευχή και κατάρα μοιάζει...
Μα μονάχα τη λύτρωση φέρνει...και στους δύο...
@ Βασίλη μου έχεις δίκιο,
Στην αγάπη μόνο οι αλήθειες χωράνε μόνο που κάποιες φορές είναι δύσκολο να τις πεις μα αξίζει η προσπάθεια!
Σε φιλώ
Καλό σ/κ
@ Καλώς τον ψήστη μας Στράτο!
Καλή σου μέρα!
@ Έλενα μου ναι με τον χρόνο όλα ξεθωριάζουν!!
Σε φιλώ γλυκά!!
@ ζαφορά μου η κατάθλιψη απέχει μακράν από μένα : )))
Θα έρθει και το αισιόδοξο να είσαι σίγουρη!
Σ΄ευχαριστώ
Φιλί
@ Ειρήνη μου μοιάζει με πόλεμο να ψάχνεις κάτι που ίσως δεν βρεις πουθενά μα κάποια στιγμή όλα αυτά μοιάζουν ανούσια και βάζεις τελεία !!
Γλυκά φιλιά !
@ Γιάννη μου όταν ακουμπάς κάπου ονειρεύεσαι καλύτερα!!
Συμφωνώ απόλυτα με αυτό και να θα έρθει η ελπίδα ξανά!!!
Σ΄ευχαριστώ πολύ
@ Καναρινάκι μου σ΄ευχαριστώ πολύ
Σε φιλώ
@ Vassili είναι φορές που μέσα από τον φόβο μαθαίνουμε πόση δύναμη έχουμε!!
Σ΄ευχαριστώ…πάντα γράφω αυτά που την καρδιά στοιχειώνουν!
@masterpcm,
Μόνο έτσι αξίζει να ζεις τα όνειρα σου,
Με μάτια ορθάνοιχτα και καρδιά δυνατή!!
Σ΄ευχαριστώ πολύ !
Σε φιλω ΄
@ HELIASTER,
«θέλει τόλμη η ζωή, θέλει πολλά κότσια η ευτυχία.»
Φυσικά και το θυμάμαι και σ΄ευχαριστώ πολύ!
Για όσα είπες….
Σε φιλώ !!
@ Γλυκιά μου Artanis δεν στεναχωριέμαι για τίποτα, αλήθεια !!
Σου χαμογελώ πλατιά!
Σε φιλώ γλυκά!!!
@ Ιωάννα μου το τελευταίο που θα ήθελα ήταν αυτό!
Σ΄ευχαριστώ ….
Φιλί
@ Ποντικάκι μου ναι αυτός ο φόβος στοιχειώνει μα δεν ωφελεί !!
Σ΄ευχαριστώ πολύ πολύ
Σε φιλώ
@ neni μου από την πλευρά που το βλέπεις ναι έχεις δίκιο και δεν θα το έκανα ποτέ ποτέ σε κανένα.
Στη δική μου περίπτωση ο άλλος δεν με ξέρει μα τον ξέρω εγώ γιατί μέσα από αυτόν θυμάμαι…..
Σ΄ευχαριστώ !
@ Έχεις δίκιο Λίτσα ,
Έτσι είναι η ζωή!!
Σε φιλώ!
@ Καλέ μου Γιώργο η ζωή σε μένα δεν ήταν ποτέ άδικη απλά εγώ είμαι λίγο παραπονιάρα : ))
Σ΄ευχαριστω πολύ και…όχι δεν θα αλλάξω τον σταθμό θα αφήσω αυτό το κομμάτι να παίζει ;)
@ Φούλη μου μην με φοβάσαι εμένα : )))
Δεν με λυγίζει τίποτα αλήθεια!!
Σ΄ευχαριστώ πολύ πολύ
Σε φιλώ
@ Φυγή,
Πώς να μη σου αρέσει το κομμάτι αφού από σένα το άκουσα : ))
Ναι ότι έγινε έγινε αυτό να το θυμάσαι κι εσύ ;)
Φιλιά
@ Κωνσταντίνε θα κάνω το σχόλιο σου σημαία : )))
Δεν μασάω ναι χαχαχα
Λίγο μόνο κάποιες στιγμές και μετά τσουπ ξανά στην κορυφή : ))))
Φιλί
@ Βούλα μου πάντα κάτι θα μας θυμίζει και θα μας πονά !
Όλους !!
Σ΄ευχαριστώ πολύ !
Σε φιλώ
@ Λουλούδι μου,
Ναι μετανιώνουμε μα κάποιες φορές δεν έχεις πίσω γυρισμό γιατί αν το έκανες παλι στο ίδιο σημείο θα κατέληγες !
Σ΄ευχαριστώ πολύ
@ Natalia,
Να μ΄αγαπάς ακόμη κι αν δεν είσαι εδώ…εμένα μου αρκεί!!
Σ ευχαριστώ πολύ
Πολύ όμορφο... Αλλά και το τραγούδι!
Καλημέρες...
αυτό ακριβώς μου συμβαίνει!
ξύπνησα ένα πρωί και δεν είχα τίποτα.......
Αναστασία εξαιρετικό αυτό που έγραψες!!!
να ξέρεις πως είμαι εδώ...
Το κομμάτι απερίγραπτο, και σαφώς αγαπημένο!
αυτό που με προβληματίζει κάπως είναι ο τελευταίος στίχος...
γιατί τα μάτια του άλλου δεν φταίνε τίποτα...
Φιλί αφήνω.
Υπάρχει άραγε κανείς που να μην έζησε έστω και μια φορά στη ζωή του ένα ανεκπλήρωτο έρωτα;
:)
Σε φιλώ Αναστασία μου.
Μακαρι να μην ενοιωθα αυτο που γραφεις, να εισαι καλα Αναστασια μου!!!
Αναστασια ειναι απλα πανεμορφο...
ο φοβος γενναει τοσα συναισθηματα...
μα δεν μπορουμε να μενουμε στα πρεπει...τι πρεπει και τι οχι τελικα...;ποιος το οριζει...;
γιατι να φοβομαστε τοσο πολυ τις αληθειες που εχουμε μεσα μας...;
δεν ξερω...αληθεια...
ξερω μονο πως αν του αφησεις χωρο στο τελος κυριευει τα παντα...και σε παραλυει...
νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου κουκλιτσα μου!!!
Πονεμένη ιστορία
Αίμα, δάκρυα κι' ιδρώτας....
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ξέρεις τι μ αρέσει περισσότερο; που ταξιδεύω μέσα στην δύνη των στιχων σου. Καλο σαββατοκύριακο να έχεις καλή μου.
@ Δελφινούλα μου σ'ευχαριστω πολύ!
Σε φιλω γλυκά!
@ Κατμαντού μου αυτό συμβαίνει σε όλους μας.
Ένα πρωί έχουν όλα αλλάξει...
έτσι είναι η ζωή μα πρέπει να χαμογελάμε!!
Φιλί
@ Δημήτρη μου σ'ευχαριστώ πολύ και ξέρω πως είσαι εδώ κι εγω σε παρακολουθώ :))
Μην σε στεναχωρούν εκεινα τα μάτια δεν θα τα χρησιμοποιούσα ποτέ ....
Σε φιλω γλυκά
@ Ελένη μου νομίζω πως όχι δεν υπάρχει παρά μόνο εκείνος που ζει σε γυάλα από φόβο μην πληγωθεί...
γλυκό βράδυ!
@ cassiel μου σε καταλαβαίνω...
Και σε περιμένω να επιστρέψεις γρήγορα!!
Φιλί
@ νεράιδα μου όταν σε κατακλύζει ο φόβος μουδιάζεις,παύεις να είσαι εσυ και αυτο είναι οδυνηρό....
Ας αγκαλιάσουμε την αλήθεια μας λοιπόν!
Φιλί γλυκό
@ Γλαρένια μου στο κλίμα των ημερων έτσι;
Σάκης - αίμα δάκρυα και ίδρωτας :))
Φιλιά
@ Καλή μου Αναστασία σ'ευχαριστώ πολύ πολύ !
Να έχεις ένα γλυκό βράδυ!
Πια δεν τολμώ να αντικρίσω το είδωλο μου στον καθρέφτη
χωρίς να δω την μορφή σου μέσα μου.
Και ξέρεις τι ακόμη φοβάμαι;
Που δεν σου είπα όσες αλήθειες μου ζήτησες,
όχι γιατί δεν ήθελα αλλά γιατί δεν έπρεπε,
Πως να καταλάβεις!!
Το είδωλό σου στον καθρέφτη, γράφει πάντα την εικόνα του. Και όσα λόγια δεν είπες τα κράτησες μέσα σου για φυλαχτά ακριβά μαργαριτάρια... ψηλαφείς την κάρτα που δεν έγραψε ποτέ το όνομά του ο αποστολέας... μα έχει την οσμή του... το άγγιγμά του...
Ο καθρέφτης αμείλικτος εκεί να δείχνει όλα αυτά που δεν είπες...
κράτησέ τα μέσα σου μαργαριτάρια φυλαχτά... ντύσε την ψυχή σου με αυτούς τους στίχους... κάποτε θα τον βρούν...
Τα λόγια σου πάντα ηχούν γλυκά στην καρδιά, με ξέρεις κι ας μην με γνωρίζεις, με καταλαβαίνεις κι ας μην σου ψιθύρισα ποτέ...σ ευχαριστώ τόσο....
Έναν ακομη χορό για σένα μόνο!!
Σε φιλώ καλέ μου Nikipe
Δημοσίευση σχολίου