Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

Ένα παιδί πεισματάρικο θα φωνάζει πάντα μέσα μου....


Στο σπίτι απλώνονταν μια κατακτητική σιωπή.
Από τις λίγες φορές που η μουσική δεν διαπερνούσε τον χώρο γύρω μου.
Που δεν έπιανε θέση μέσα μου.
Μαζεύω παλιά χαρτιά.
Σημειώσεις που έμειναν για καιρό
στο συρτάρι να θυμίζουν ημέρες και στιγμές.
Χαμόγελα.
Φωνές
και
Αγγίγματα.
Άπλωσα ένα άρωμα στον χώρο.
Έτσι για να νιώθω μια παρουσία δίπλα μου.

Είναι περίεργο πως μια ζωή χωρά σ΄ένα συρτάρι.
Σε μια μελωδία.
Μια φωτογραφίa.
Και εκείνο το άρωμα.
Πάντα ξεχώριζα τις αναμνήσεις από το άρωμα που φώλιαζε μέσα μου.

Υπάρχουν λέξεις που δεν κρύβουν τίποτε πίσω τους.
Υπάρχουν στιγμές πoυ δεν αφήνουν σημάδια σαν να μην τις άγγιξε ο χρόνος.

Απόψε όλα είναι διαφορετικά.
Ακόμη και το παλιό ρολόι στον τοίχο δείχνει διαφορετικό απόψε.

Μ΄αρέσει να μου λες πως δεν υπάρχουν απαντήσεις σε όλα τα "γιατί".
Κάποια πράγματα συμβαίνουν γιατί έτσι έπρεπε να γίνει.
Κάποια αισθήματα ξυπνούν χωρίς εξηγήσεις.
Δεν ξέρω αν έχεις δίκιο.
Δεν θέλω να μάθω.
Θέλω κάποια πράγματα να τα δέχομαι χωρίς να τα ψηλαφίζω.

Μ΄αρέσει αυτό το μικρό κτητικό "μου" που βάζεις μετά το όνομα μου...

Σε κοιτώ μέσα από παλιές φωτογραφίες.
Πάντα ήσουν εκεί και πάντα απών.

Ένα παιδί πεισματάρικο θα φωνάζει πάντα μέσα μου ότι κι αν μου λένε...




55 Αρώματα:

Τρελός του Χωριού είπε...

Ενα παιδί στην καρδιά , που θελει να ανθισει την ζωή σε ενα λουλούδι , με μια μονο ανασα. Αυτό λατρεύω στα γραπτά σου

Οι λέξεις στα συρτάρια μας , πρέπει να μένουν θαμμένες εκει γιατί αν είχαν την δύναμη να ανθίζουν , δεν θα είχαν μπει ποτέ μεσα σε αυτόν τον ξύλινο τάφο. Θα ήταν ανθισμένες δίπλα μας.

Φιλια

Σταλαγματιά είπε...

@ Που νιώθεις την κάθε μου λέξη….αυτό λατρεύω σε σένα!!
Οι λέξεις φωτιές είναι σε συρτάρι κλειδωμένο…..
Φιλί

Ανώνυμος είπε...

KI EΓΩ ΚΡΑΤΩ ΠΑΛΙΕς ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΞΕΘΑΒΩ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΣΚΟΡΠΑΕΙ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΤΟΟΟΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΓΝΩΡΙΜΟ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΠΑΛΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ,ΡΑΓΙΣΜΕΝΕς ΚΑΡΔΙΕς ΠΟΥ Ο ΠΟΝΟς ΜΟΝΟ ΧΝΑΡΙΑ ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΑ ΣΒΗΣΜΕΝΑ..
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΣΑΛΑΚΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΕΝΑ ΑΠ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΥ ΠΕΦΤΑΝ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΚΕΙΝΑ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΑΛΕΜΑ ΨΥΧΗΣ...ΤΑ ΙΔΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΜΕ ΠΕΘΑΙΝΑΝ ΚΑΙ Μ ΑΝΑΣΤΑΙΝΑΝ...

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

b|a|s|n\i/a είπε...

κάθε στιγμή αφήνει τα σημάδια της. στον χρόνο. που αφήνει τα σημάδια του σε μας. και εμείς σε εκείνον. να τα αφήνει σε κάθε στιγμή.
καλημέρα σου! φιλιά πολλά! και μία όμορφη εβδομάδα!

Σταλαγματιά είπε...

@ Αναμνήσεις παπαρούνα μου, έτσι λέγονται όλα.
Και τα αισθήματα και τ αρώματα, οι φωτογραφίες τα δάκρυα.
Όλα πλεγμένα γλυκά στο γαϊτάνι του χρόνου .
Τα φυλάς για χρόνια μα έρχεται η στιγμή που νιώθεις πως δεν υπάρχει χώρος πια γιαυτά, ξεθώριασαν μέσα σου και είναι η ώρα να τα αφήσεις να χαθούν.
Ένας κύκλος που έκλεισα πια.
Φιλί γλυκό

@ Βασίλη μου δεν ξέρω αν αφήνουν όλες οι στιγμές τα σημάδια τους στον χρόνο.
Νομίζω πως τελικά εμείς είμαστε εκείνοι που «διαλέγουμε» εκείνες που θα ζήσουν περισσότερο.
Καλή εβδομάδα και πολλά φιλιά

Εφη είπε...

οι αναμνησεις δεν σβηνονται ποτε απο το μυαλο μας, οσα χρονια κι αν περασουν. μονο με μια αμνησια μπορουμε να ξεχασουμε τα παντα.
καλημερα και καλη εβδομαδα

eirini είπε...

Πόσο δίκιο έχεις σ'αυτό που λες για τα αρώματα! Έχω συνδέσει πάρα πολλά μέσα μου με διαφορετικά αρώματα! Αναμνήσεις, ανθρώπους, ακόμα και περιοχές!
Μ'αρέσει αυτό το κτητικό "μου" που λες! Συμφωνώ μαζί σου... να κρατήσεις πάντα αυτό το πεισματάρικο παιδί μέσα σου!
Όταν έχεις αγαπηθεί πραγματικά Αναστασία μου, είναι όμορφο πράγμα να ξαναζείς το παρελθόν έστω και μέσα από ένα συρτάρι!

Καλημέρα και πολλά φιλιά!!!

Vassilis είπε...

Αναστασία μου έδωσες ένα ερέθισμα, το απόγευμα να ανοίξω κουτιά με παλιές φωτογραφίες. Άραγε θα με θυμηθώ; (ρητορικό το ερώτημα)
Εύχομαι το πεισματάρικο παιδί να φωνάζει πάντα μέσα σου :)
Καλή εβδομάδα.

jacki είπε...

Ναι το παιδί θα φωνάζει πάντα..
Και είνα ωραίες οι αναμνήσεις..
Και ακόμα ομορφότερο να μπορείς σε ένα άρωμα να τις φέρνεις ξανά στο μυαλό..

Τα βράδια πριν κοιμηθώ βάζω λίγο άρωμα στο μπράτσο μου.
Από το άρωμα που φορούσα όταν είμασταν παρέα..
Και μου αρέσει έτσι να κρατάω ζωντανά τα χαμόγελα και τις στιγμές ΜΟΥ..
Τις ολόδικές μου στιγμές..

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Αν μπορείς κράτησε αυτό το παιδί μέσα σου. Θα είναι αυτό που θα σε κάνει να διαφέρεις από τους άλλους, θα είνα αυτό που θα σε κάνει να παραμείνεις ρομαντική, θα είναι αυτό που θα σε κάνει να μυρίζεις όμορφα αρώματα και χρώματα γύρω σου.
όταν ζεις το παρόν σε κυριεύει ο φόβος ότι δεν θα ήθελες στο μέλλον να είναι αυτά που ζεις μόνο μια ανάμνηση. Κάποια στιγμή φοβάσαι ότι θα πάψεις να θυμάσαι αυτές τις αναμνήσεις. και κάποια στιγμή είναι απλές αναμνήσεις.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα...

Σταλαγματιά είπε...

@ Έφη μου κάποιες χάνονται στο διάβα του χρόνου και κάποιες κρατούν παραπάνω.
Καποτε όμως όλα σβήνουν.
Καλή σου εβδομάδα
Φιλιά

@ Ειρήνη μου από παιδί είχα συνδέσει τις αναμνήσεις με μυρωδιές.
Το κάθε τι και τώρα είναι στιγμές που μέσα από τις μυρωδιές αυτές θυμάμαι ξανά γεγονότα και πρόσωπα και αυτό με νοσταλγεί.
Αυτό το κτητικό «ΜΟΥ» αχ αυτό !!!
Νομίζω πως σε κάποια χρόνια θα είμαι μια γιαγια πεισματάρα γιατί μερικά πράγματα απλά δεν αλλάζουν : )))
Φιλιά πολλά πολλά

@ Vassili πάντα μου άρεσε να γεμίζω συρτάρια με αναμνηστικά.
Έτσι νομίζω πως θα μπορέσω να κρατήσω κάποιες στιγμές παραπάνω.
…..θα φωνάζει…το ξέρω ;)
Καλή εβδομάδα

Σταλαγματιά είπε...

@ Ιωάννα μου εσύ ξέρεις το κόλλημα μου με τα αρώματα.
Κάποιες φορές επίτηδες χρησιμοποιώ έναν άρωμα σε κάποια γεγονος για να το συνδέσω μαζί του.
Τα καλοκαίρια στις διακοπές μου έχω και έναν ξεχωριστό ;)
Μα στις αναμνήσεις μου χωράνε αρώματα πολλά, από παιδικά πάρτυ, από πανηγύρια στο χωριό από λουλούδια που γέμισαν τα βάζα!!

Τις ολόδικες μας στιγμες!

Φιλί

@ Νίκο μου προσπαθώ να κρατώ όσα μπορώ γύρω μου και μέσα μου.
Μα υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν αλλάζουν ακόμη κι αν το θέλουμε.
Και το πεισματάρικο παιδί θα είναι συνοδοιπόρος μου πάντα…..ίσως έτσι ξεχωρίζω.
Φιλί

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Αυτά τα πεισματάρικα παιδιά χρίζουν κάποιας "εξημέρωσης" από μας τους ίδιους καταρχήν γιατί πραγματικά οι πεισματικοί δρόμοι ζωής, όπως και να το δεις, και πολύ μυαλό δε θέλει να το καταλάβει κανείς, είναι μια ακολουθία γαντζωμένη σε ένα πείσμα, και το πείσμα είναι απ' τη φύση του "αρκετά τυφλό" για να του παραδώσει κανείς αμαχητί την καθοδήγηση της ζωής του.

Καλή βδομάδα.

Σταλαγματιά είπε...

Κωνσταντίνε μου εσύ ξέρεις τι εννοώ όταν μιλώ για πείσμα : )))
Να μετρήσω πόσες φορές σου έσπασα τα νεύρα;
Χμμ άσε θα χάσω τον λογαριασμό.
Σ ευχαριστώ που είσαι ακόμη εδώ !!
Φιλί

Tina είπε...

Οι παλιές φωτογραφίες και τα γράμματα με κάνουν και μελαγχολώ. Μου φέρνουν στο μυαλό ξεθωριασμένες εικόνες από ευτυχισμένες στιγμές που πέρασαν και δε θα ξαναγυρίσουν, γι' αυτό αποφεύγω να τα κοιτάξω. Με κάνουν να νιώθω θλίψη και νοσταλγία. Αυτή η ανάρτηση μου έφερε στο μυαλό ένα σορό αναμνήσεις...
Καλή εβδομάδα και να έχεις πάντα όμορφες στιγμές και αναμνήσεις!!!

ΦΟΥΛΗ είπε...

Υπάρχουν λέξεις που δεν κρύβουν τίποτε πίσω τους;;;
Υπάρχουν στιγμές πoυ δεν αφήνουν σημάδια σαν να μην τις άγγιξε ο χρόνος;;;
Στα λόγια σου έβαλα ;;;;;; γιατί νομίζω πως δεν υπάρχουν....
Μεγάλο φιλί, από την όμορφη Σύρο, και στο κορίτσι από πάνω μου, ΤΙΝΑ που είμαστε συντοπίτισσες.....

zoyzoy είπε...

Ναι κοπέλα μου τ'αρώματα συνδέονται άμεσα με τις αναμνήσεις και αυτές με τις όμορφες στιγμές που περάσαμε.Και'γω κρατώ αυτές τις στιγμές με ότι μπορώ να τις ζωντανέψω.
Πεισματάρικο παιδί μείνε για να διεκδικείς τις όμορφες στιγμές της ζωής σου.
φιλιά θαλασσινά!!

Eleni Dafnidi είπε...

Αναστασία μου, έχεις ακόμα ένα βραβείο δίπλα.
:)

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

χα, το παρατσούκλι μου είναι ο ατσαλόνευρος:)

Κάποτε είχα ζήσει μαζί με ινδιάνους, με φώναζαν: Αυτός που χορεύει στη βροχή.

όχι, σόρυ, άλλος ήταν αυτός, εμένα με φώναζαν: Αυτός που χορεύει βέβαια στη βροχή αλλά δεν είναι και τόσο μαλάκας να αρπάξει καμιά πνευμονία:)
χαχα

φιλί

roadartist είπε...

...μια ζωή μέσα σε ένα συρτάρι...

............ουφ..καλησπέρα...

flash είπε...

Βρε πεισματάρικο παιδί...
γιατί λες την Αναστασία πεισματάρικο παιδί;;; Ε;
Έλα να σου πω, η Αναστασία αυτή την εποχή βιώνει μια αλλαγή... έτσι έχω καταλάβει εγώ, θα το έχεις καταλάβει και εσύ. Πρέπει να την αφήσεις να τη ζήσει 100%, να την διαχειριστεί όπως αυτή μπορεί. Προσπάθησε να κάνεις την παρουσία σου μέσα εκεί λιγάκι πιο διακριτική, μη στηλώνεις τα πόδια και μη φωνασκείς!!
Κάνε ησυχία... εντάξει; Και θα δεις, όταν θα έρθει η νέα αρχή και βγει στους αγρούς να μαζέψει λουλούδια... θα είσαι από τους πρώτους που θα θυμηθεί.
Πρέπει όμως να κάνεις λίγη υπομονή γιατί τώρα κάνει ξεκαθάρισμα και είναι δύσκολη και λεπτή δουλειά αυτή...
... και μετά, είπαμε, έχει μπουκέτα από αγριολούλουδα... με άρωμα ελευθερίας που σου αρέσει πολύ... μέχρι και μαζί της μπορεί να σε παίρνει και να μεθάς απ' τα αρώματα και τα χρώματα... μόνο λίγη ακόμα υπομονή!
Ουφ!... Αναστασάκι μου, έκανα ό,τι μπορούσα, δεν μπορείς να πεις... :))
Φιλί!

tovenito είπε...

και εμένα μου αρέσει το κτητικό μετά το όνομά μου! είναι σαν να δίνεσαι δίχως όρους..
όσο για το παιδί, ως παιδί κι εγώ χαίρομαι που έχω ακόμη ένα παιδάκι να παίζω ;-)

Anastasia είπε...

όμορφοι στίχοι!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

KAΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΔΕΝ ΣΒΗΝΕΙ ΠΟΤΕ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΜΑΣ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΠΩΣ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΕΝΑ ΧΩΡΟ ΜΕ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

το παιδι παντα να το ακους γλυκια μου...οτι κι αν σου λενε οι αλλοι...
εκεινο ξερει γιατι ειναι ακομα αγνο...

ομως...(προσεχε)...
οτι εξω απο το παιδι δειχνει αγνο και διαφορετικο δεν σημαινει πως ειναι κιολας...
τα λογια πολλες φορες πλανευουν εκεινο που λεγεται...ισως να εχουμε αναγκη να το ακουσουμε μα...

Υ.Γ οτι μπηκε στην ακρη ειχε τον λογο του...
αν ξαναβγηκε παλι τον λογο του εχει...

νεραιδενια φιλακια Αναστασια μου!!!

HaLiaS είπε...

παρέα για το πεισματάρικο παιδί σου στέλνω κι ένα φιλαράκο...που περπατάει με τα χέρια.
με την ευχή να παραμείνεις για πάντα παιδί κι εσύ η ίδια...:)
με όμορφους μελωδικούς ήχους να συντροφεύουν την καθημερινότητά σου!

καλό ξημέρωμα τρίτης

HaLiaS είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=fr1YFqN7lAk

ενα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι και σαββατοκύριακα....ξέχασα το ουρλ!

σορρυ

Γιάννης Παππάς είπε...

καμιά φορά ζούμε τις στιγμές του παρελθόντος μέσα από ένα κουτί φωτογραφίες ένα άρωμα κάποιο αντικείμενο
χωρίς να ζητάμε τίποτα παραπάνω
και αυτό μας κάνει καλό
όσο για το πεισματάρικο παιδί
καλά κάνεις μακάρι να είναι πάντα μέσα σου

καλή σου νύχτα
φιλιά

Μαργαρίτα είπε...

Μ΄αρέσει αυτό το μικρό κτητικό "μου" που βάζεις μετά το όνομα μου...

Πάντα παιδί να είσαι λουλούδι μου!!!
Πάντα!!!

Υπέροχο κι αγαπημένο το τραγούδι
που συντροφεύει τα ευαίσθητα λόγια σου...

Σε φιλώ γλυκά ***

neni είπε...

Γλυκιά μου Αναστασία..έτσι είναι οι αναμνήσεις,ένα συρτάρι που ίσως για κάποιους δεν θα ξανανοίξει ποτέ πια,που πάντα θα το κρατάνε κλεισμένο,σφραγισμένο..να χαίρεσαι που μπορείς να το ανοίγεις,να το χαιδεύεις,να το νιώθεις ακόμα..

#lockheart# είπε...

καποια πραγματα συμβαινουν για καποιο λογο...και τα ωραιοτερα μαλιστα εκει που δε τα πριμενουμε...αναπαντεχα...
οι ομορφες αναμνησεις μας στιγματιζουν...ανεξιτηλα σημαδια στη ψυχη μας...ομορφα σχεδιασμενα...

kryos είπε...

" Αυτό που αόριστα ονομάζουμε μνήμη , είναι ουσιαστικά το επιφανειακό μέρος μιας ικανότητας , στα βάθη της οποίας βρίσκεται η ελπίδα για την ανθρωπότητα αλλά και για τον καθένα από μας ξεχωριστά . Έχουμε όμως εθιστεί και αρκούμαστε στο να παραμένουμε στην επιφάνεια . Κι εκεί , στην επιφάνεια της μνήμης ,γινόμαστε αιχμάλωτοι του χρόνου ......Όλη αυτή η διαδικασία της ενθύμισης είναι η δουλειά ενός μικρού μόνο μέρους του νου ,το οποίο ανακατεύει τυχαίες σκέψεις και συναισθήματα της στιγμής με κομμάτια του παρελθόντος , που βρίσκονται διάσπαρτα εδώ κι εκεί . Ποτέ όμως δεν έχουμε θυμηθεί σε βάθος . Ποτέ δεν ταξιδέψαμε στ αλήθεια πίσω στο χρόνο Δεν είδαμε ποτέ τις ρίζες της ύπαρξης μας , με ολόκληρο το μυαλό μας "

Αυτά λέει μαζί με άλλα ο Jacob Needleman στο βιβλίο του "Χρόνος και Ψυχή "

Αν αποκτήσουμε ποτέ πραγματικά την ικανότητα να ενθυμούμαστε , ίσως θυμηθούμε και τον τόπο καταγωγής μας μαζί μ εκείνη την αίσθηση νοήματος , σκοπού και πληρότητας που πιστεύω ότι θα συνοδεύει την αποκάλυψη αυτή .

Σε μένα η ανάρτησή σου έγινε χρονομηχανή Αναστασία μου ... με ταξίδεψε στο παρελθόν αλλά το παράδοξο είναι ότι κατά κάποιο τρόπο με ταξίδεψε και στο μέλλον .... Όχι , δεν έφτασα στις ρίζες της ύπαρξης μου αλλά τα αποσπασματικά κομμάτια που ανασύρθηκαν παίζουν κι αυτά τον δικό τους σημαντικό ρόλο κατά την γνώμη μου .

Θυμήθηκα λοιπόν ένα μικρό παιδί που δεν ήταν καθόλου πεισματάρικο γιατί έτσι του έμαθαν ... μαζί μ αυτό του είχαν μάθει και να μην διεκδικεί .... αργότερα αποδείχθηκε ότι η δύναμή του ήταν όχι στα κύματα της επιφάνειας αλλά στα υπόγεια ρεύματα που φώλιαζαν μέσα του και έμαθε με τον καιρό να κατευθύνει.

Το έχασα κάποτε αυτό το παιδί παρόλες τις υποσχέσεις που είχαμε ανταλλάξει όταν κάναμε όνειρα μαζί ..... το ξέχασα μέσα σε ανησυχίες , άγχη και προθεσμίες .... για να το ψάξω αργότερα όταν ένιωσα τα τείχη της φυλακής που μόνος μου είχα χτίσει .... όταν δεν μπορείς να εξηγήσεις τίποτε και σε κανέναν , τότε το παιδί αυτό γίνεται ο μοναδικός σου φίλος .... η παρέα σου στα δύσκολα ... και υποψιάζομαι ότι ξέρει και όλες τις απαντήσεις ..... για τη στιγμή που θα μάθουμε να ρωτάμε .

Τα λόγια σου δείχνουν την ομορφιά της ψυχής σου ... δεν είναι ο τρόπος που τοποθετείς την μία λέξη δίπλα στην άλλη ....είναι το υπόβαθρο που γεννάει όλες αυτά τα συναισθήματα που εκφράζεις .... δεν θα το πω εγώ αυτό ωριμότητα γιατί είναι κάτι άλλο .... κάτι που κερδίζεται και δεν αποκτιέται απλώς με το πέρασμα του χρόνου .

Μαζί μ αυτή τη γνώση βλέπω ότι κέρδισες κι έναν δια βίου σύμμαχο .....

"Ένα παιδί πεισματάρικο θα φωνάζει πάντα μέσα μου ότι κι αν μου λένε..."

Όταν έρχονται δύσκολες στιγμές ( που δεν μπορούμε να αποφύγουμε) , άφηνε τα ηνία σε κείνο το πεισματάρικο παιδί ...μπορεί να σε οδηγεί καμμιά φορά σε κακοτράχαλους δρόμους αλλά είμαι σίγουρος ότι θα είναι αληθινοί και ουσιαστικοί .

Ένα υπέροχο βραδάκι θα σου ευχηθώ κούκλα μου !!!

Χαίρομαι να σε διαβάζω ....

Φιλιά !!!

DaisyCrazy είπε...

έχω την αίσθηση ότι μιλάς στον πατέρα σου.. έχω δίκιο;
μερικές φορές η ζωή χωρά σ’ένα συρτάρι.. μερικές φορές σ’ένα σπίτι.. αυτό που μου θύμισε το ποστ είναι η αιώνια απορία και συνάμα φοβία μου: τι γίνεται ότι οι άνθρωποι φεύγουν και τα πράγματα τους μένουν; τι τα κάνεις αυτά τα πράγματα..

fish eye είπε...

κανεις δεν ειναι εκει, τουλαχιστον με τον τροπο που θα θελαμε εμεις να ειναι

τα αρωματα θαρρεις και υπαρχουν πια μονο για να θυμιζουν

κι αυτο το παιδι μεσα σου, με το χαμογελο ιδιο με τη ζεστασια του ηλιου, εχεις δικιο, δεν θα φυγει ποτε να το θυμασαι..

εγω μεχρι που αρχιζω να συμφιλιωνομαι μαζι του..σιγα σιγα..

φιλια

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Σε καταλαβαίνω..πολλές φορές κρατώ κοντά μου μικροαντικείμενα που μου θυμίζουν κάτι..έχω ένα σημείωμα του πατέρα μου ..μια απλή λίστα για ψώνια που την έγραψε όταν πήγαινε στο σούπερ μάρκετ λίγο πριν πεθάνει..έχω ένα γράμμα - κάρτα των κοριτσιών μου στη γιορτή της μητέρας όταν ήταν μικρά, έχω το τηλεγράφημα που μου έκανε πρόταση γάμου ο Δημήτρης μου, έχω τα ροζ λουράκια απο τα κορίτσια μου με το όνομα τους απο τη γέννα τους, έχω τη πρώτη μου βαλίτσα με χρώματα και πινέλα που κέρδισα 5 χρονών σε διαγωνισμό, έχω το σήμα μου απο το προσκοπισμό, το λεύκωμα απο το Λύκειο.. σε ένα κουτί πολλές φορές μπορείς να κρύψεις ένα κόσμο όλο..Τα κρύβω γιατί οι κόρες μου με λένε οτι ζω με παλιά πράγματα ..μα εγώ τα θέλω γιατί ΔΕΝ μπορώ να πετάξω σε ένα σκουπιδοτενεκέ πράγματα που όταν τα βλέπω μου γεμίζουν τη ψυχή με αγάπη! Καλη σου μέρα κοριτσάκι !

kostasst είπε...

...επιστρέφοντας, σε συναντώ πάλι, να γράφεις πράγματα που μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά (και στα πεισματάρικα παιδιά που κρύβουμε μέσα μας)

Σταλαγματιά είπε...

@ Tina μου οι παλιές φωτογραφίες και όλα τα κομμάτια που μας συνδέουν με αναμνήσεις είναι η ζωή μας η ίδια. Το παρελθόν μας που θα επηρεάσει το μέλλον μου.
Κι εμένα με μελαγχολούν τώρα πια γιατί κάποια αφορούν μικρά παιδικά και ευτυχισμένα χρόνια που σιγά απομακρύνονται ακόμη και από την μνήμη μου και αυτό ε΄ναι που δεν αντέχω.
Καλή σου μέρα γλυκιά μου

@ ΦΟΥΛΗ μου νομίζω πως υπάρχουν.
Υπάρχουν άχρωμες στιγμές που σύντομα θα σβήσουν από την μνήμη μας.
Γεγονότα που δεν είχαν ρίζες παρά μόνο περαστικές ήταν.
Πολλά φιλιά στο όμορφο νησί σου!

@ Ζουζού μου από παιδί έμαθα να συνδέω τις στιγμές μου με μυρωδιές.
Δεν ξέρω γιατί. Και τώρα πια αυτές οι μυρωδιές με ταξιδεύουν σε χρόνια και στιγμές αγαπημένες γιατί αυτές προσπάθησα να κρατήσω και όχι εκείνες που με πόνεσαν.
Φιλί γλυκό

Σταλαγματιά είπε...

@ Eleni μου σ ευχαριστώ πολύ πολύ για την τιμή.
Να περάσεις όμορφα όπου κι αν πας ότι κι αν κάνεις.
Την αγάπη μου

@ Κωνσταντίνε θα σε δαγκώσω : )))

@ roadartist
Κι όμως χωράει !!
Μέρα καλή

Σταλαγματιά είπε...

@ flash μου κάποιες στιγμές με πιάνει μια μανία και αρχίζω να σκαλίζω το παρελθόν.
Δεν ξέρω γιατί ίσως γιατί θέλω να το συνδέσω με το παρόν ίσως γιατί θέλω να γυρίσω λίγο πίσω σε όμορφες στιγμές.
Τα ταξίδια αυτά πάντα μου αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση.
Πάντα το παρελθόν έτσι με κάνει να νιώθω.
Μάλλον η ανασφάλεια του χρόνου που κυλά γρήγορα φταίει : )))
Ααααα σ ευχαριστώ πολύ για την «περιποίηση» του ατίθασου παιδιού.
Φιλιά πολλά πολλά

@ τοβενίτο αυτό το «μου» είναι που αλλάζει όλο το νόημα.
ειδικά όταν ακούγεται από χείλι αγαπημένα.
Κι εγώ χαίρομαι που βρήκα ακόμη ένα παιδί να κάνουμε παρέα : )))
Φιλιάαααααα

@ Σ ευχαριστώ πολύ Αναστασία μου
Σε φιλώ

Σταλαγματιά είπε...

@ Σκρουτζάκο μου εγώ προσπαθώ να κρατώ στο χρονο εκείνες τις στιγμές που αγάπησα κι ε΄τσι να μπορώ να γυρίζω πίσω όταν τις χρειάζομαι στην καρδιά.
Φιλιά πολλά

@ Γλυκιά μου νεράιδα αυτό το παιδί ποτέ δεν μ άκουσε και αντιδρά όποτε εκείνο νιώσει να πιέζεται.
Κάποιες φορές για καλό και άλλες μου δημιουργεί μπελάδες : )))
Όλα έχουν ένα λόγο που γίνονται απλά κάποιες φορές δεν θέλω να τον ξέρω.
Φιλιά πολλά γλυκιά μου

@

Είσαι το πιο λευκό χρώμα απ' τις σκέψεις μου
ένα τραγούδι που πάντα τρόμαζα να γράψω
η μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσας
που βρέχει μόνο αυτά που ήθελα να κάψω.

Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.

Κι αν η σιωπή που τριγυρνάει στην ομορφιά σου
στο τέλος δέσει την οργή σου με βροχή
και γίνει στίχος που ξεχνάει τ' όνομά σου
κι έρχεται πάλι όταν έρχεσαι κι εσύ.

Θα μπορούσα να ξεχωρίσω όλους τους στίχους.
Υπέροχο κομμάτι και μοναδική ερμηνεία.
Σ΄ευχαριστώ πολύ μικρέ μου πρίγκιπα .
Ένα παιδί θα κρύβουμε όλοι μέσα μας και θα ξυπνά πάντα να μας ταράζει.
Φιλιά πολλά και μια γλυκιά μέρα

Σταλαγματιά είπε...

@ Γιάννη αυτά τα ταξίδια στο χρόνο είναι μέρος της ζωής μου και αγαπημένα μου.
Όταν έχω ανάγκη να ξεφύγω γυρίζω τον χρόνο πίσω στα όμορφα.
Ανοίγω το συρτάρι των αναμνήσεων και εκείνες ξεπηδούν μπροστά μου σ΄ένα τρελό χορό.
Τις ακολουθώ και με μαγεύουν.
Σ ευχαριστώ
Καλή σου μέρα

@ Γλυκιά μου Μαργαρίτα πάντα παιδί θα μένω άλλοτε πεισματάρικο αντιδραστικό και άλλοτε μελαγχολικό.
Ένα σύμπλεγμα που δημιουργεί εμένα!
Φιλιά πολλά πολλά

@ neni μου οι αναμνήσεις κρατούν ζωντανό έναν άνθρωπο.
Οι όμορφες αναμνήσεις.
Οι στιγμές εκείνες που χαμογέλασε
Δάκρυσε από ευτυχία που ονειρεύτηκε που τραγούδησε την ζωή.
Δεν θα μπορούσα λεπτό χωρίς αυτές.
Σε φιλώ γλυκά

Σταλαγματιά είπε...

@ #lockheart# έτσι είναι.
Μας «στιγματίζουν» και μας χαρακτηρίζουν.
Αυτό που είμαστε είναι όσα ζήσαμε.
Σε φιλώ γλυκά

@ Καλέ μου Krye σε καταλαβαίνω, σε νιώθω.
Ένα παιδί που δεν ήταν καθόλου πεισματάρικο γιατί έτσι του έμαθαν.
Ήμουν κι εγώ ένα τέτοιο παιδί μα τώρα πια επαναστατώ στις αδυναμίες μου τους φόβους και τις ανασφάλειες.
Το παλεύω χρόνια τώρα και είναι δύσκολο.
Η μόνη συντροφιά σου ναι αυτό το παιδί γίνεται συνοδοιπόρος σου γιατί σε ξέρει πιότερο απ τον καθένα.
Γνωρίζει κι εκείνα που δεν τόλμησες σε κανέναν να πεις, τα βαθύτερα, εκείνα που μόνο τ άστρα τα άκουσαν όταν τα ψιθύριζες ανάμεσα απ τους λυγμούς σου.
Να το ξανά βρεις αυτό το παιδί γιατί υποσχέσεις που δίνουμε τις κρατάμε πάντα : )
Σ ευχαριστώ πολύ για τα υπέροχα λόγια σου.
Σ ευχαριστώ που νιώθεις μαζί μου όσα προσπαθώ να «φωνάξω».
Σ ευχαριστώ που μοιράζεσαι μαζί μου τις στιγμές σου αυτές.
Η χαρά είναι δική μου!
Σε φιλώ γλυκά !!

@ Dorothea μου θα μπορούσα να τα λέω όλα αυτά για τον πατέρα μου μα με την διαφορά ότι εκείνος ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι απών.
Πάντα δίπλα μου σε όλα!!
Όταν οι άνθρωποι φεύγουν κρατάς τα πιο όμορφα κομμάτια τους μέσα από τα πράγματα τους και τους φυλάς για παντα στην ζωή σου!!
Φιλί γλυκό

Σταλαγματιά είπε...

@ Φεγγαρένια μου χάνονται οι άνθρωποι που θέλουν εμείς να χαθούν κι εκείνοι που δεν έπρεπε να μείνουν στην ζωή μας.
Και τα αρώματα συνδετικός κρίκος θα είναι πάντα με τον χρόνο που πέρασε.
Σε φιλώ

@ Αχτίδα μου κι εγώ έτσι είμαι.
Κράτησα όσα μπορούσα περισσότερα από το παρελθόν που αγάπησα.
Κι ακόμη κρατάω εκείνα που θέλω να θυμάμαι για πάντα.
Μα πως θα μπορούσες να πετάξεις τηλεγράφημα που εου έκανε πρόταση γάμου και όλα εκείνα που σε συνδέουν με τόσο σημαντικές στιγμές.
Μην τα πετάξεις ποτέ είναι η ζωή σου.
Φιλιά πολλά

@ Κώστα σ΄ευχαριστώ πολύ.
Γιατί όλοι κρύβουμε ένα πεισματάρικο παιδί μέσα μας απλά κάποιοι το κρύβουν καλά.
Σε φιλώ

zoro είπε...

"τι όμορφα που είναι τα παιδιά φραγμούς να μην γνωρίζουν
αυτό που σκέφτονται να λεν να πράττουν να ελπίζουν
σαν το βλέμμα τους κοιτάς σπίθες θαρρείς πως βγάζουν
και όταν μας χαμογελούν ψηλά μας ανεβάζουν"
ας διατηρήσουμε αυτά τα παιδιά μέσα μας. δεν γεννήθηκαν για να πεθάνουν αλλα για να ζήσουν. και ζουν τώρα και για πάντα!

..αγγελόσκονη.. είπε...

ποτέ δεν υπάρχει απάντηση στο γιατί...ειδικά για ένα παιδί!!ίσως κι αυτός που σταματάει να ψάχνει την απαάντηση κατα βάθος κρύβει μέσα του ένα παιδί...!!τυχερός...

Γιώργος Τ. είπε...

Αναμνήσεις, εμπειρίες, όλα όσα ζήσαμε και όλα όσα θα ζήσουμε.. Όσο κι αν μεγαλώσουμε, ποτέ δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθούν όλα όσα ζήσαμε...
*απαντήσεις υπάρχουν για κάθε γιατί... Το θέμα είναι ποιές είναι ο καθένας έτοιμος να δεχθεί...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μ΄αρέσει ο τρόπος, που αγγίζεις κι αισθάνεσαι, το χρόνο, την ερμηνεία των πραμάτων, ο τρόπος που τα αρώματα απόσταγμα γίνονται εντός σου.... και φθάνουν ως εμάς μέσα από τις ασημένιες λέξεις σου..

Το λατρεύω, αυτό το παιδί όταν ξεχνιέται να παίζει, και η ζωή γυμνή από ψέματα, χωρίς ενοχή, ξεχνιέται κι αυτή να το κοιτά... να παίζει! :))

Τρυφερή η γραφή σου Αναστασία μου, με άρωμα που μεθά... :)))

Καλό απόγευμα!

Δημητρης είπε...

Ένιωσα καθαρά το άρωμα της καθώς με πλησίσασε
ήταν δικό της
ήταν Εκείνη.

Φύσηξε αγέρας
και πήρε μακριά
τα κίτρινα
τα μαραμένα φύλλα.....

ΥΓ
Δεν ξέρω γιατί, έτσι έπρεπε να το γράψω...
Καλησπέρα

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Οι στιγμές μας είναι εικόνες, χρώματα, αρώματα, γεύσεις.... Γοη- ή απογοη-τευόμαστε από αυτά και αστραπιαία χτίζεται το ό,ποιο συναίσθημα, του οποίου η διάρκεια εξαρτάται από πολλούς ακόμη τριτογενείς και καταλυτικούς παραγοντες.
Σε όλα τα γιατί υπάρχουν απαντήσεις.Τις προσπερνούμε όμως όταν δε μας εξυπηρετούν και αρεσκόμαστε να θρηνούμε τα χρώματα, τις εικόνες και τις γεύσεις.

Λατρεύω τη ζεστή οικειότητα του κτητικού και όχι την ...κτητικότητά του

Με έμπασες απόψε σε καλά κλειδωμένα συρτάρια.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Σταλαγματιά είπε...

@ zoro αυτό το παιδί μέσα μας είναι εκείνο που θα μας κάνει πάντα να νιώθουμε ακριβώς έτσι.
Παιδιά στην καρδιά.
Καλώς σε βρίσκω


@ .αγγελoσκονη..
Πάντα ψάχνω απαντήσεις σε κάθε τι κι αυτό με κουράζει.
Μ΄αρέσει να μου λένε πως δεν υπάρχουν απαντήσεις και εξηγήσεις για όλα παρ όλο που εγώ δεν θα σταματήσω ποτέ να ψάχνω.
Σε φιλώ γλυκά

@ Γιώργο οι αναμνήσεις είναι η ζωή μας όλη.
Πως θα μπορούσαμε να τις διαγράψουμε;
Δεν γίνεται.
Απαντήσεις υπάρχουν για όλα, θαρρείς πως δεν το ξέρω;
Πάντα θα ψάχνω να τις βρω!
Σε φιλώ

Σταλαγματιά είπε...

@ Νικόλα ένα άρωμα χαρακτηρίζει ολάκερη την ύπαρξη μου.
Από τις πιο μικρές στιγμές μέχρι τις πιο δυνατές.
Ένα άρωμα που ξυπνά εικόνες και συναισθήματα.
Άρωμα γιασεμιών, άρωμα θάλασσας άρωμα ζωής!!
Αυτό το παιδί είναι κομμάτι μου μοναδικό!
Σ΄ευχαριστώ τόσο!!
Σε φιλώ

@ Σαν εικόνα από αγαπημένη ταινία!!
Η εικόνα μέσα από τα λόγια σου.
Πολύ γλυκό και σ΄ευχαριστώ πολύ!
Καλή σου μέρα

@ Γλαρένια μου έδωσες την κατάλληλη ερμηνεία.

Οι στιγμές μας είναι εικόνες, χρώματα, αρώματα, γεύσεις
Μέσα από αυτά φτιάχνουμε την ζωή μας…..

Το μικρό κτητικό «Μου» που χωράει την πιο μεγάλη στιγμή μου….
Σαν να μαζεύεται όλος ο κόσμος της αγάπης μέσα μου.
Με μαγνητίζει, με αποσυντονίζει, με ακινητοποιεί….

Μέρα γλυκιά

Μαρια Νικολαου είπε...

Πολλες φορες ομως νιωθω πως ειμαι εγω εκεινη που θελω να φωναξω...

Καλημερα :)

Σταλαγματιά είπε...

Να ήξερες πόσες κι εγώ……!!!

Σε φιλώ Μαρία μου

JD είπε...

emena auto to paidi mou exei paei ta myala,8a skasei pote??? mpa....

Σταλαγματιά είπε...

Όχι ποτέ,
Μην τολμήσεις και το πειράξεις θα έχεις να κάνεις μαζί μου : )

 
Powered by Blogger