Σιωπή...Σαν εκείνη που απλώθηκε μέσα μου.
Λόγια θαρρείς από χρόνια χαμένα.
Και σκέψεις που δεν έγιναν ποτέ πράξεις.
Λόγια θαρρείς από χρόνια χαμένα.
Και σκέψεις που δεν έγιναν ποτέ πράξεις.
Πέρασαν μήνες....
Θαρρείς χρόνια,
βαλσαμωμένα πουλιά έγιναν οι θύμησες.
Προσπαθώ ακόμη να θυμηθώ την φωνή σου.....ποια φωνή άραγε;
Εκείνη που δεν άκουσα ποτέ ή εκείνη που δεν άντεξα ν ακούσω....
βαλσαμωμένα πουλιά έγιναν οι θύμησες.
Προσπαθώ ακόμη να θυμηθώ την φωνή σου.....ποια φωνή άραγε;
Εκείνη που δεν άκουσα ποτέ ή εκείνη που δεν άντεξα ν ακούσω....
Τα βράδια με τυλίγει μια γλυκιά νοσταλγία.....
Διαβάζω τα γράμματα σου.
Περπατώ στο άδειο δωμάτιο και το γεμίζω νότες.
Δεν μου μένει άλλος τρόπος.....
Φυλακίζω τον χρόνο....
Σε όσα ακόμη θυμάμαι
και όσα πρόλαβα να σου "κλέψω".
Όνειρα - στιγμές που θόλωσαν μέσα μου το φως.
Διαβάζω τα γράμματα σου.
Περπατώ στο άδειο δωμάτιο και το γεμίζω νότες.
Δεν μου μένει άλλος τρόπος.....
Φυλακίζω τον χρόνο....
Σε όσα ακόμη θυμάμαι
και όσα πρόλαβα να σου "κλέψω".
Όνειρα - στιγμές που θόλωσαν μέσα μου το φως.
Τι μένει...
Ένα μικρό λευκό γιασεμί που με κοιτά κι εκείνο με θλίψη.
Αργά τα βράδια με παίρνουν τα δάκρυα.
Όχι εκείνα τα γνώριμα αλλά ......εκείνα που μου "χάρισες".......
Ήθελα να μουν παιδί....
Για να σου πω όσα δεν τόλμησα κι εσύ.....να με πιστέψεις...
Ένα μικρό λευκό γιασεμί που με κοιτά κι εκείνο με θλίψη.
Αργά τα βράδια με παίρνουν τα δάκρυα.
Όχι εκείνα τα γνώριμα αλλά ......εκείνα που μου "χάρισες".......
Ήθελα να μουν παιδί....
Για να σου πω όσα δεν τόλμησα κι εσύ.....να με πιστέψεις...
69 Αρώματα:
καλησπερα κ καλη εβδομαδα Αναστασια μου
υπεροχο..
αληθεια,γιατι να ησουν παιδι για να τολμουσες?επειδη τα παιδια εχουν αγνοια κινδυνου? :)
Καλή εβδομάδα Laplace :)
Να ήμουν παιδί για να με πιστέψει.
Εκείνα δεν λένε ψέματα, ακόμη κι αν το προσπαθήσουν τα μάτια τους θα λένε πάντα την αλήθεια.
Γιαυτό θα θελα να μουν παιδί, έτσι δεν θα με αμφισβητούσε ποτέ ξανά!
Σ ευχαριστώ πολύ
Φιλί!
όσο μεγαλύτερα παιδιά και να γινόμαστε από τα μάτια (μας) δεν μπορούμε να κρυφτούμε.
φιλιά σου πολλά! καλησπέρα!!
Τι μένει...
Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπο της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πως μ'έσεισε το ξύπνημα μιας νότης.
πως εγέλασαν τα πικρά μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος
κι ελύγισα σαν απο τρυφερότη,
εγώ που μ'είχε πέτρα κάνει ο πόνος.
Αγάπη
που όσο θολό και αν είναι το φως
θα το καθαρίσει.
που όση θλίψη να υπάρχει θα την πάρει
που όσα δε τολμήθηκαν θα τολμηθούν στο χρόνο.
Την μεγάλη Καλησπέρα μου και τα Φιλιά μου!
Αχ..τα μάτια..τα μάτια καλή μου ποτέ δεν κρύβουνε πράγματα..όσο μεγάλοι κι αν είμαστε...
Σε φιλώ γλυκά..
Αυτά τα μάτια!
Αχ αυτά τα μάτια!!
Έτσι λένε Βασίλη μου πως ποτέ δεν θα σου πουν ψέμματα εγώ όμως ξέρω πως μπορούν να το κάνουν !!
Σε φιλώ γλυκά
@ gaykarkinos7
Καρυωτάκης, σωστά;
... Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι. Και με είδε μια αχτίδα.
Λατρεμένος !!
Σ ευχαριστώ πολύ
@ next_day
τα μάτια ενός παιδιού δεν λένε ποτέ ψέμματα.
Τα δικά μας όμως;
Φοβάμαι πως ναι μπορούν αν όχι να πουν αλλά να κρύψουν την αλήθεια.
Σ ευχαριστώ για το διπλό πέρασμα, σας ζάλισα τις τελευταίες μέρες :)
Φιλιά πολλά
Και μέσα απο το βάθος της καρδιάς όλα αυτά μας χαιρετάνε.
Πες μου ότι έχεις δει και το χειρόγραφο αυτού του ποιήματος γιατί θα τρελαθώ!
Την Καλημέρα μου και πάλι!
Σωστά!
Όχι δεν το έχω δει,
γνωρίζω όμως όλους τους στίχους του, ήταν ο ποιητής της εφηβείας μου όπως και πολλών.
Ξέρεις, σε εκείνη την ηλικία που μας φαίνονται όλα μαύρα και απαισιόδοξα κοιτάμε το μέλλον, τότε που τ αμφισβητούμε όλα.
Εκείνο το καινό έρχεται να το καλύψει η ποίηση του Καρυωτάκη και το γλυκαίνει η ποίηση της Πολυδούρη μια και ο έρωτας τους ήταν περίεργος και ξεχωριστός.
Σ ευχαριστώ που μου το θύμησες το ποίημα αυτό.
Δεν γνώριζα για το χειρόγραφο.
Υπάρχει σε κάποιο μουσείο;
Το συγκεκριμένο δεν το έχω βρεί ουτέ εγώ.
Υπάρχει ένα βιβλίο που λέγεται ''λογοτεχνήματα 30 νοελληνων συγγραφεων'' τόμος 4ος,εκεί υπάρχουν πολλά ποιήματα με τη γραφή του,και εγω απο τους γονείς μου το βρήκα το βιβλίο αυτό δε ξέρω αν κυκλοφορεί ακόμα.
Εμένα είναι ο ποιήτης που μου ανοίγει δρόμους και ας λένε ότι έβλεπε μάταια τη ζωή.
Παρεξηγημένος και ο άνθρωπος και ως ποιητής.
Άργησε ν αναγνωριστεί η αξία του, ως σύνηθες φαινόμενο σ αυτή την χώρα.
Η πόλη που έζησε τις τελευταίες 33 μέρες της ζωής του ξεχειλίζει από την παρουσία του.
Έτσι ένιωσα εγώ τουλάχιστον πηγαίνοντας έξω από το σπίτι του στην Πρέβεζα.
Αυτό είναι το αγαπημένο ποίημα και είναι γραμμένο έξω από το σπίτι του στην Πρέβεζα.
Μεσ' από το βάθος των καλών καιρών
οι αγάπες μας πικρά μάς χαιρετάνε.
Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, λες.
κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν δακρύζεις
που δεν μπορείς να κλάψεις όπως πρώτα,
δεν αγαπάς και δεν θυμάσαι, ας κλαις.
Ξάφνου θα ιδείς δυο μάτια γαλανά
-- πόσος καιρός! -- τα χάιδεψες μια νύχτα·
και σα ν' ακούς εντός σου να σαλεύει
μια συφορά παλιά και να ξυπνά.
Θα στήσουνε μακάβριο το χορό
οι θύμησες στα περασμένα γύρω·
και θ' ανθίσει στο βλέφαρο σαν τότε
και θα πέσει το δάκρυ σου πικρό.
Τα μάτια που κρεμούν -- ήλιοι χλωμοί --
το φως στο χιόνι της καρδιά και λιώνει,
οι αγάπες που σαλεύουν πεθαμένες
οι πρώτοι ξανά που άναψαν καημοί...
Ωραία το κλείνεις,
το παιδί θα τολμούσε να πει
και θα το πίστευαν.
Μεγαλώνοντας μεγαλώνει μαζί μας το εσωτερικό μας πατητήρι. Πατά τα σταφύλια της ζωής μας μα το κρασί σπάνια είναι γλυκό.
Καλή βδομάδα.
@ Κωνσταντίνε μου πάντα με βρίσκεις σύμφωνη στα όσα λες!
Πατά τα σταφύλια της ζωής μας μα το κρασί σπάνια είναι γλυκό.
Τόσο σπάνια πια που πλέον δεν τολμώ να το ονομάσω κρασί αλλά απλό ξύδι :)
Φιλι γλυκό !
Νοσταλγία λοιπόν,
ο τίτλος του!
Απο τα λατρεμένα του και μου.
Δε μπορώ να περιγράψω το τι αισθάνθηκα όταν ήμουν έξω απο το σπίτι του,είναι κάτι μάλλον που αισθάνομαι και τώρα και δε μπορώ να πειγράψω.
Πάντως θέλω να βρεθώ ξανά εκεί και με περισσότερο χρόνο και χώρο.
Κρατώ μια επιφύλαξη για το αν είναι γραμμένο αυτό το συγκεκριμένο ποίημα έξω από το σπίτι του.
Τώρα που το σκέφτομαι ίσως να κάνω λάθος.
Θα πρέπει να δω την φωτογραφία, πέρασαν κάτι χρόνια από τότε :)))
Είχα την τύχη να γνωρίσω κάποιον ηλικιωμένο κύριο εκεί και να μου μιλήσει για συνήθειες του Καρυωτάκη και κάποια μικρό - κουτσομπολιά που ακούστηκαν τότε και διατηρούνται μέχρι τώρα.
Ε σ αυτό είμαστε καλοί :))
Αν τύχει και ξανά βρεθείς εκεί θέλω πλήρη περιγραφή σε ανάρτηση :)
Bαλσαμωμενια πουλια εγιναν οι θύμισες...
Αυτο κρατω ...
Καλησπέρα Αναστασία
Ή δεν ηθελε να ακουσει...Θα τα αντεχε σιγουρα!
Πιστευα πως με τον καιρο καποια πραγματα ξεχνιουνται...Δυστηχως ή ευτυχως καποια δυνατα πραγματα που ζησαμε δεν ξεχνιουνται ποτε!
*Πως γινετε καθε φορα που κανεις αναρτηση, τα οσα λες να ταιριαζουν στην ψυχολογικη μου κατασταση?Οσα γραφεις περιγραφουν αυτα που ζω!
Kάποιες φορές η σιωπή είναι το μόνο που χωραει..Τιποτα αλλο.
Πόσες λέξεις και πόσες εικόνες όμως κατοικούν εκει μέσα;;
Όποιος αγάπησε και όποιος ερωτεύτηκε αληθινά δύσκολα ξεχνά και ξέρεις γιατί; Γιατί τότε γίνεσαι ένα παιδί και σε ένα παιδί μένουν ανεξίτηλα τα σημαντικά γεγονότα!
Α ρε Αναστασάκι και να ήξερε τι λες για εκείνον!
Καλό μεσημέρι να έχεις!
Φιλιά πολλά.
@ Μαρία μου βαλσαμωμένα πουλιά που με κοιτούν σιωπηλά...έτσι μοιάζουν πια!!
Καλό μεσημέρι
@ Μικρέ μου έφηβε, με τον καιρό συνειδητοποιώ πως μερικά πράγματα καταλαμβάνουν τον μεγαλύτερο χώρο μέσα μας και αυτό είναι παντοτινό ....
Σ ευχαριστώ πολύ μικρέ μου
Σε φιλώ
@ Ξωτικουλι
χιλιάδες εικόνες και λέξεις χωρά μια σιωπή, τόσες που αν τις φώναζες θα τρόμαζαν ακόμη και τα πουλιά και θα σκόρπιζαν μακριά σου...
Σ ευχριστώ
@ Αχ βρε Νίκο μου αν ήξερε όσα λέω γιαυτόν θα θελα να εξαφανιστώ :)))
Περίεργο δεν είναι;
Κι όμως έτσι νιώθω!!
Σ ευχαριστώ πολύ!!
Φιλί
Αχ βρε Αναστασία..
..σου στέλνω τα φιλιά μου και μια αγκαλιά..
Τη καλησπέρα μου..
οσες φορές κι αν μας προδώσουν τα μάτια ενός ενήλικα τόσες και παραπάνω θα τα ξαναπιστέψουμε... γιατί αυτή είναι η φύση μας... Θερμή καλησπέρα
καλη βδομαδα
θεωρω οτι οταν οι στιγμες γινονται θολες τοτε οι αναμνησεις αναβιωνουν σε παραξενο χρονο
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΓΕΛΑΣΟΥΝ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.
Καλησπέρα καλή βδομάδα....
ΠΟλύ όμορφο ποίημα Αναστασία μου...Έχεις δίκιο για αυτό που γράφεις για την παιδική ηλικία...
Νά 'σαι καλά, φιλιά πολλά απο ΝΖ...
Αναστασία μου θα ήθελα κι εγώ να είχα ένα γράμμα να διαβάζω όταν το χρειάζομαι, αλλά δεν έτυχε ποτέ να λάβω.
Ώρες σιωπής που καμιά φορά μας ωθούν στο να ανοίγουμε κλειδωμένα συρτάρια.
Το τραγούδι είναι πολύ όμορφο και μελωδικό.
Καλησπέρα Αναστασια μου..
Η σιωπή λένε είναι χρυσός για μενα καποιες φορες απλα μαρτυριο.. η σιωπη της ψυχης κρυβει παντα πονο, πολυ και βαθυ πονο..
Καληνυχτα!
*δεν ολοκληρωσα την σκεψη μου το ξερω αλλα με κυριευσε η σιωπη..
Μαρουλοφιλακια!
Σιωπή...
Σαν εκείνη που απλώθηκε μέσα μου.
Λόγια θαρρείς από χρόνια χαμένα.
Και σκέψεις που δεν έγιναν ποτέ πράξεις.
Και τι μένει...;
μια γλυκιά νοσταλγία...για όλα αυτά που χαθήκανε...
Καληνύχτα συνταξιδιώτισσα των ονείρων.
@ Roadartist
Μια μεγάααααλη αγκαλιά για σένα.
Σ ευχαριστώ πολύ πολύ
Φιλάκια
@ Global Greek
κι όμως έχεις δίκιο, μας πονά κι ξανακάνουμε τα ίδια λάθη.
Σαν φαύλος κύκλος!!
Γλυκό ξημέρωμα
@ Skouliki
όταν οι στιγμές γίνονται θολές τότε χάνουν το νόημα τους....
Ίσως να κάνω και λάθος ποιος ξέρει!!
Φιλί
@ Μικρέ μου σκρουτζάκο αυτό το έμαθα καλά πια !!
Σ ευχαριστώ πολύ
γλυκό φιλί
@ Καλή εβδομάδα Φούλη
Φιλί
@ Αρτάνις μου τα παιδικά μάτια όπως και η παιδική καρδιά δεν σε γελά ποτέ!!
Φιλιά πολλά
@ Λένα μου τα γράμματα αυτά είναι τεκμήρια μιας κατάστασης που με πόνεσε πολύ, δεν ωφελεί να έχεις αν τα όσα γράφει δεν ισχύουν πια.
Ποιος έχεις όμως την δύναμη να τα πετάξει γιατί εγώ δεν την έχω.
Σ ευχαριστώ πολύ
Φιλιά πολλά
@ Marouli
η σιωπή της ψυχής μαρτυρά βαθιές ρωγμές ...και άγρυπνες νύχτες....
Υπάρχει χειρότερο;
Σε φιλώ
@ lila,
συνταξιδιώτισσα στα όνειρα....και στα άγρυπνα βράδια !!!!
Σ ευχαριστώ!
Φιλί
"Οι στίχοι που ζωγράφισα
στο σώμα σου
θα μου μιλήσουν, όταν φύγεις,
με το φως σου.."
Καλημέρα Αναστασία μου..
Σιωπή.
Ανάσα για τους Αγγέλους ,
μα θάνατος για τους Ανθρώπους.
Πρέπει πάντα
να επιλέγεις τα φτερά σου
Αναστασία μου .
Ποναει η σιωπη πολλες φορες..αλλα μεσα απο εκει ερχεται η πολυποθητη λυτρωση..Με αγγιξες με την εγγραφη αυτη..ευχαριστω..καλημερα..!
"Τι μένει...
Ένα μικρό λευκό γιασεμί που με κοιτά κι εκείνο με θλίψη."
Πανέμορφο κείμενο!
Όμορφα στιχάκια..
Καλά να περνάς! :)
basika oti kai einai tolma to... (fae makaronia pio prin, voithaei!)
Eιχα καιρό να σε επισκεφτώ για να διαβάσω πόσο ωραί γράφεις.
Ειναι αλήθεια οτι ενα παιδί το πιστεύουμε.
Παραμένουμε παιδιά μεσα μας για πολυ πολυ καιρό, μα ποιος θα καταλάβει πότε μιλάμε σαν ενα παιδί και πότε σαν μεγάλος ;
να λυθει η σιωπη!
δεν εχει λογο υπαρξης η σιωπη οταν εχουμε να πουμε πραγματα
ακομα κι αν ποτε κανεις δεν τα ακουει
εγω πιστευω πως πρεπει να λεγονται
με οποιον τροπο
υστερα μενουν μεσα μας τα ιδια λογια αλλα πιο αγνα
και αναλαφρα
μπορουμε πιο ευκολα να πιανουμε ατελειωτη κουβεντα με τον εαυτο μας τις νυχτες της ατελειωτης σιωπης
ομως να ειπωθουν πρωτα
και δεν ξερει κανεις
μπορει να πιασει και τοπο.
.........
χχχχχχχ
Νομίζω και η σιωπή έχει το δικό της λόγο όσοι θέλουν την αποκωδικοποιούν πολύ καλύτερα απ'τα λόγια.
Τα μάτια το σώμα εχει τη δική του γλώσσα και αυτός που θέλει να διαβάσει παίρνει όλα τα μηνύματα.
Φιλί θαλασσινό γλυκιά μου!!
Για μια καλησπέρα ήρθα και χάθηκα στα λόγια σου μα και στα σχόλια... και στη μουσική... Κάποτε το είχα ακούσει εκατοντάδες φορές αυτό το κομματάκι, συνέχεια... από τότε είχα να το ακούσω.
Μελαγχολικό πολύ.
Δεν κρατάει πολύ η σιωπή, κάποια στιγμή πέρνει το λόγο το μέσα μας παιδί, όταν την συνηθίσει και δεν την φοβάται πια.
Φιλιά!
@ Καλέ μου ποιητή οι στίχοι πάντα τραγούδι της καρδιάς!!
Χάθηκες!!
@ Καλε μου τρελέ,
τούτη και την "άλλη" ζωή την επιλέγουν όσοι αντέχουν την ψυχή τους, όσοι με το φθαρτό μπορούν να τροφοδοτήσουν το άφθαρτο !!
Και η σιωπή...κομμάτι της!!
Χαίρομαι που σε συναντώ ξανά
@ Σ'ευχαριστώ πολύ Πάνο,
τα λόγια σου πάντα γλυκά!!
@ Σ ευχαριστώ πολύ Στράτο.
Είναι σημαντικό να αρέσει σε ένα ροκά κάτι τόσο ήπιο :))
Φιλί
@ Καλώς το στρατευμένο νιάτο (σε λίγο δηλαδή)
"Τόλμα το" λες ε;
αχα
θα το έχω υπόψη μου αλλά πρώτα περιμένω την μακαρονάδα :D
@ tzonakos
εκεί κρύβεται όλη η ουσία.
Ποιος θα καταλάβει πότε μιλάμε με την ειλικρίνεια ενός παιδιού για να μας πιστέψει.
Νομίζω μόνο εκείνος που αντέχει !!
Σ ευχαριστώ που πέρασες
@ Talisker
έχεις δίκιο αλλά πολλές φορές ο φόβος μας βάζει να κάνουμε βήματα πίσω.
Ίσως όχι ακριβώς ο φόβος αλλά η επίγνωση και η πεποίθηση πως όσα πούμε δεν θα βρούνε την κατάλληλη αντιμετώπιση.
Και τότε νιώθεις πως δεν έχει αξία, χάνουν την ουσία τους.
ίσως να σφάλω, who knows?
@ zoyzoy
ξέρεις κάποιες φορές μένω σιωπηλή ακριβώς γιαυτό τον λόγο.
Τότε θα καταλάβω αν πραγματικά θα ενδιαφερθεί και θα καταλάβει.
Άλλες πάλι δεν έχω άλλη επιλογή.
Να έχεις ένα γλυκό ξημέρωμα
@flash
αυτό το κομμάτι με μελαγχολεί και με συγκινεί ταυτόχρονα.
Το επιλέγω πάντα στις παρατεταμένες "σιωπές" μου.
Σ ευχαριστώ πολύ.
Καλή επιτυχία στην εργασία σου και μην αγχώνεσαι θα τα καταφέρεις περίφημα είμαι σίγουρη.
Φιλιά πολλά
Σιωπή που γίνεται κραυγή...
Οι λέξεις σου φωνάζουν ήρεμα...
Θύμησες παράξενες, νοσταλγικές...
"Ήθελα να μουν παιδί....
Για να σου πω όσα δεν τόλμησα κι εσύ.....να με πιστέψεις..."
Πανέμορφο...
Καλό ξημέρωμα!
πολύ όμορφο. όσο για τον τρόπο που τελειώνει, μακάρι να νιώθαμε όλοι την αθωότητα και την ευθύτητα των παιδειών
Αναστασία μου,η σιωπή μπορεί να είναι σωτήρια, να είναι χρυσός, να λέει πολλά, να φωνάζει ακόμη ...
αλλά σίγουρα είναι και καταστροφική όταν δεν μιλήσει,και πρέπει!!!
Η επιλογή δική μας.
Φιλί καλό απογευμα
Ο καθένας κρύβει ένα τέτοιο παιδί μέσα του .... δεν ξέρει να λέει ψέματα στους άλλους , αλλά ούτε και σε μας .
Ίσως γι αυτό βρίσκεται εκεί κάπου ξεχασμένο ... μέχρι να θυμώσει .
Καλό απόγευμα Αναστασία μου ...τα λόγια σου στάζουν ευαισθησία και τρυφερότητα ... λες να τα γράφει εκείνο το παιδί ?
Ένα υπέροχο απόγευμα θα σου ευχηθώ !!!
Φιλιά !!!
Πανέμορφο πραγματικά!
Είναι δύσκολο να λέμε πάντα αυτό που σκεφτόμαστε! Όμως μερικές φορές οι ευκαιρίες είναι μοναδικές και με αυτό τον τρόπο χάνουνται!
Συγχαριτήρια γραφεις πολύ όμορφα!
:)
Νοσταλγικό.. Μελαγχολικό.. Μα εξαιρετικά Όμορφο..
Καλησπέρα..
είναι τόσο ολοκληρωμένο το συναισθημα που δίνεις που δεν μπορώ παρά να σιωπήσω παρασυρμένος..
αυτο το μικρο λυπημενο γιασεμί
μπορει να γινει θησαυρος ποτισετο
καλη σου νυχτα
τέλεια η σιωπή..
ναι, και οι ''δύο''...
Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ είπε...
Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος.Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, ή γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή ή ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν αρμάδα."
τα λογια τουτα δεν ειναι ερωτικα ...σκυρτημα ομως και ταραχη φαιρνουνε στη ψυχη μου.
@ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ
σιωπή που γίνεται κραυγή.
Πάντα έτσι χάνονται οι σιωπές,
γίνονται κραυγές.
Σ ευχαριστώ πολύ!!
Φιλί
@ Βαγγέλη σ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Σε φιλώ
@ katrine
ναι η σιωπή πολλές φορές είναι σωτήρια μα άλλες σε πνίγει σαν να προσπαθείς να συγκρατήσεις έναν χείμαρρο μέσα σου.
Σ ευχαριστώ πολύ
Φιλιά
@ Ηλία μου υπάρχουν κι εκείνοι που το κρύβουν τόσο καλά αυτό το παιδί μέσα τους που μοιάζει σαν να το έχουν σκοτώσει....
Αυτούς τους ανθρώπους τους φοβάμαι.
Σ ευχαριστώ πολύ πολύ
Φιλί γλυκό
@ Libertas
πάντα με βασάνιζε αυτό, πάντα κρατούσα τις σκέψεις μου για μένα και αυτό δεν σε οδηγεί πουθενά ....
Σ ευχαριστώ !
Καλό μεσημέρι
@ Σ ευχαριστώ πολύ φίλε μου!
Καλό σου μεσημέρι
@ τοβενίτο μου σ ευχαριστώ πολύ.
Γλυκό φιλί!!
@ Γιάννη
αυτό το μικρό γιασεμί μπορεί να σκορπίσει το άρωμα του σε όλο τον χώρο.
Θα το φροντίζω !!
Φιλί
@ Μπλακσαντ
δεν ξέρω αν είναι τέλεια η σιωπή το μόνο που ξέρω όμως είναι ότι βασανίζει...
καλώς ήρθες !!
@ επωνυμα ανώνυμε
καταρχήν χαίρομαι που σε ξανά συναντώ μετά από τόσο καιρό.
Πραγματικά τα λόγια αυτά περνούν μέσα στις φλέβες μας σαν αίμα....
Πριν λίγες μέρες βρέθηκα στην λατρεμένη Πόλη.
Είδα την Τούρκικη σημαία να κυματίζει σε κάθε σημείο της.
Είδα τους Τούρκους να μας απαγορεύουν την ξενάγηση μέσα στο Πατριαρχείο και να μας παρακολουθούν για να ακούσουν αν ο ξεναγός θα πει πράγματα που δεν πρέπει.
Είδα τον "βιασμό" της Αγιάς Σοφιάς,
την πύλη που θα μας δεχτεί όταν ξανά πάρουμε την Πόλη......
Να πω πως τους μισώ περισσότερο τώρα;
Ναι θα το πω....
Σ ευχαριστώ για τα λόγια αυτά!
Καλό μεσημέρι
"Προσπαθώ ακόμη να θυμηθώ την φωνή σου.....ποια φωνή άραγε;
Εκείνη που δεν άκουσα ποτέ ή εκείνη που δεν άντεξα ν ακούσω...."
μικρη μου ντυνεις τη σιωπη με λεξεις υπεροχες...
φιλι γλυκο!
Γραφεις πολυ ομορφα μιλας με τη ψυχη κι εχεις το χαρισμα ν αγγιζεις την καρδια...
Καλη συνεχεια.
Γλυκειά μου Αναστασία ,το εχω πει και εγώ αρκετές φορές ..ΑΧ να ημουν παιδί!!Αλλά τελικα προσπάθησε και κοίτα πάντα κατάματα με οποιον μιλάς και θα καταλάβεις εάν λέει αλήθεια!!
Τα μάτια πάντα ειναι ο καθρέφτης της ψυχής..Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό!!!Χαμογέλα κάθε ηλικία εχει την χάρι της εχει τις εμπειρίες της...Ψηλα το κεφάλι κοίταγμα στα μάτια και βγαίνει η αλήθεια!!!Σε φιλώ γλυκά !Πάντως να σου πω κάτι εκ πειρας μου...Εγώ προσωπικά αν δω κάποιον ανθρωπο στα μάτια ποτε μα ποτέ αν και ακουγεται λίγο εγωιστικό αυτό,την αλήθεια σου λεω ομως ...ποτε δεν τόλμησε κανείς να μου πει ψέμα και να μην το καταλάβω ...Αυτά με αγάπη !!Η αγάπη σου πάντως πρέπει να ηταν πολύ δυνατή...λες να ειναι απο κάπου και να σε βλέπει????Μακάρι αν ειναι για καλό σου!!!
Και τις δύο φωνές Αναστασία, γιατί όποια κι αν "χτυπήσεις" θα είναι αυτός!...
Μακάρι νάσουν παιδί (με την εμπειρία μεγάλου)...
Και πάλι δεν θα τολμούσες να πεις.
Γιατί το κλειδί -του τί λέμε- τόχει ΠΑΝΤΑ ο άλλος...
Να είσαι καλά.
Κώστας
vloutis.blogspot.com
vloutis.wordpress.com
facebook.com/kostasvlouits
twiter.com/kostasvloutis
Αναστασία μου πολύ ωραίο...τελικά εκείνο που μένει είναι τα Όνειρα και οι στιγμές οι στιγμές για να θυμόμαστε αχ αυτή η μνήμη...
Αναστασία μου οι εικόνες και οι μουσικές που ξυπνάς μέσα μας μόνο σιωπή δε θυμίζουν..
Φιλιά
@ #lockheart#
Σ ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου lockheart
Πολλά φιλιά
@ Φεγγαρολουστη
σ ευχαριστώ πολύ,
γράφω απλά τις ανόητες σκέψεις μου !!
Καλώς σε βρίσκω
@ annafrank
είναι κάτι μάτια που ξέρουν να λένε ψέμματα, είναι επαγγελματίες στις κρυφές αλήθειες και στα βαρύγδουπα λόγια.
Κι εμείς τόσο ανόητοι που τους πιστεύουμε.....
Σ ευχαριστώ πολύ πολύ
Φιλί
@ Κώστα μου η εμπειρία ενός μεγάλου μπορεί ν αλλάξει ένα παιδί, να πάψει να ναι αθώο όπως αλλάζει κι εμάς.
Ναι το κλειδί του τι θα πεις το έχει ο άλλος δυστυχώς ....
Σ ευχαριστώ
Σε φιλώ
@ ΑνωΡά7
ναι οι στιγμές για να θυμόμαστε...και τα όνειρα για να ελπίζουμε!
Σ ευχαριστώ πολύ
Φιλιά
@ Dorothea
χαίρομαι γιαυτό :))
Σ ευχαριστώ πολύ
"Όνειρα - στιγμές", κάπως έτσι είναι η ζωή μας, σαν μια στιγμή, σαν ένα όνειρο...
Ματια μου...να του το πεις...εαν δεν το ξερει ακομα...και μετα let it go, next, δεν μπορεις να κανεις κατι γι'αυτο...move on up... Πολλα μα Πολλα φιλια ματακια μου γλυκα...
Πόσο μ' αγγίζουν αυτά που γράφεις Αναστασία, "φυλακίζω το χρόνο...σε όσα ακόμα θυμάμαι.." Πονάνε οι θύμισες αλλά μόνο αυτές έχω.
Καλό βράδυ.
@ mauveair
Κάπως έτσι είναι οι στιγμές και η ζωή μας όλη !!!
Σ ευχαριστώ
@ Cassiel
γλυκιά μου cassiel κάποια πράγματα δεν λέγονται είτε γιατί δεν πρέπει είτε γιατί είναι πια αργά!!
Σ ευχαριστώ
φιλί γλυκό
@ thumbelina
Σ ευχαριστώ πολύ!!
Καλώς σε βρίσκω
Δημοσίευση σχολίου