Λουλούδι της κανέλλας

Έγιναν πολλά τις μέρες αυτές.

Άκουσα ώρες μουσική,

διάβασα αγαπημένα βιβλία που λόγω έλλειψης χρόνου τα είχα παραμελήσει και ένιωθα να μου λείπουν έντονα λόγια αγαπημένων ποιητών

Ήπια καφέδες – πόσους μην με ρωτήσετε – σε όσα καφέ έχει η πόλη μας ή σχεδόν στα περισσότερα.

Παρατηρούσα τους ανθρώπους γύρω μου,
πάντα βιαστικοί και κατσούφηδες।
Τι τους λείπει από της ζωή τους;
Τι φοβούνται;
Τι τους στερεί το χαμόγελο;
Καθένας βυθισμένος στις σκέψεις του όπως όλοι μας.

Εγώ όμως όχι.

Εγώ χαμογελώ κι ας μην έχω συγκεκριμένη αιτία.
Υπάρχει καλύτερος λόγος από την ίδια την ζωή;

Την Κυριακή το πρωί πήγα στο ΡΟΥΠΕΛ.

Στην «Γραμμή Μεταξά»

Στην μάχη των οχυρών.

6 Απριλίου 1941

Ημέρα που χαράχτηκε με κόκκινα γράμματα στην ιστορία του ΕλληνοΓερμανικού πολέμου.

Ημέρα μνήμης.

«Τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται.»

Σε εκείνα τα χώματα που η Ελληνική ψυχή δεν παραδόθηκε αλλά καταλήφθηκε.
Η καρδιά μου χτυπά ακόμη δυνατά και εκείνα τα λόγια ηχούν στ΄ αυτιά μου…
«ΕΠΕΣΑΝ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑΣ»
Δυο εν ζωή ακόμη αγωνιστές του ιστορικού αυτού οχυρού κατέθεσαν στεφάνι με μάτια μου έτρεχαν και χέρια που έτρεμαν.
Δεν έχω λόγια…μαρμαρωμένη ακόμη θυμάμαι όλες εκείνες τις σκηνές.
Οι ήχοι από τα πολυβόλα που έπεφταν μετά την ανάγνωση των ονομάτων των ηρώων ακόμη ηχούν στα αυτιά μου.

Το βιβλίο του στρατηγού Ηλία Κοτρίδη που αγόρασα από εκεί είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους ήρωες και εμπεριέχει χειρόγραφές μαρτυρίες όσων επέζησαν.
Αξίζει πραγματικά να το διαβάσει κανείς.

Δεν θα ήθελα να επεκταθώ σε περαιτέρω ιστορικά γεγονότα άλλωστε είναι γνωστά σε όλους μας και για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα ο ιντερνετοκόσμος είναι γεμάτος όπως και τα ιστορικά βιβλία।

Θα μπορούσα να γράφω ώρες,

Να αναφέρω γεγονότα που δεν συνδέονται μεταξύ τους,

Σκέψεις που θα περνούν από το ένα θέμα στο άλλο,

Σκόρπιες σκέψεις όπως θα έλεγε και ο φίλος μας ο Γιώργος !

Αλλά όλα με την σειρά τους!

Μου λείψατε ….πολύ!!

Σας το είπα;